1. Jeżeli organ podatkowy wyprowadził określone ustalenia dotyczące stanu faktycznego z posiadanej dokumentacji urzędowej, to skuteczne ich zakwestionowanie wymaga przeprowadzenia stosownego kontrdowodu z inicjatywy strony toczącego się postępowania.
2. Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów /CMR/ sporządzonej w Genewie 19 maja 1956 r. /Dz.U. 1962 nr 49 poz. 238/ nie zawiera postanowień, z których wynikałby inny moment wykonania usług przewozu /a tym samym i spedycji/, niż w chwili wydania towaru odbiorcy.
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w O. w sprawie podatku dochodowego za 1995 r. z przyczyn podanych w jej uzasadnieniu.
W złożonej skardze pełnomocnik strony zarzucił naruszenie zasad postępowania, w szczególności art. 6, art. 10, art. 12 i art. 77 Kpa oraz błędną interpretację art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /tj. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Zdaniem pełnomocnika, zaniechanie przedawnienia pełnego, zebranego materiału dowodowego miało istotny wpływ na wyjaśnienia Melanii S. W szczególności chodzi o wykaz faktur, które zostały zakwalifikowane do wydatków inwestycyjnych. Wykaz taki przedłożono stronie w dniu 15.07.1997 r., co pozbawiło stronę szansy ustosunkowania się.
Pełnomocnik zarzucił, że kontrola miała ograniczony zakres i skupiła się na przeglądzie faktur zakupu materiałów i usług.
Nie zapoznano się z dokumentacją techniczną i przekazania obiektu. Z drugiej zaś strony, podkreślił przewlekłość postępowania, co spowodowało, że podatnik tracił orientację w składanych wyjaśnieniach. Pełnomocnik wskazał ponadto na niespójność w ustaleniach w zakresie wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów; jako przykład załączył 2 faktury na zakup tlenu, z których jedna w ocenie pełnomocnika nie została zakwalifikowana jako koszt uzyskania przychodów.
Pełnomocnik strony sformułował też zarzut naruszenia obowiązku zebrania pełnego materiału dowodowego m.in. przez odstąpienie od dowodu z zeznań świadków mimo, że podatnicy taki wniosek zgłosili. Zauważył on, że kontrola przeprowadzona przez UKS na przełomie 1995 i 1996 r. obejmująca okres 1994 i 1995 r. nie wniosła żadnych zastrzeżeń do prawidłowości rozliczeń remontu.
W zakresie naruszenia przepisów art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pełnomocnik nawiązał do sprawy z 1997 r. III SA 682/97. Przedmiotem sporu jest moment powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym w przypadku usług spedycyjnych. Organy podatkowe pomniejszyły przychód roku 1995 o faktury wymienione w załączniku nr 1 do skargi i zakwalifikowały go do przychodów roku 1994. Podobnie jak w skardze dotyczącej wymiaru podatku za 1994 r. pełnomocnik zakwestionował zasadność pominięcia ich w przychodach 1995 r. oraz zarzucił naruszenie art. 23 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.
Ustosunkowując się do zarzutów skargi, Izba Skarbowa podniosła, że w 1995 r. Melania S. prowadziła firmę transportową "M." - Krajowy i Międzynarodowy Transport Samochodowy oraz wspólnie z mężem Januszem S. firmę spedycyjną "M." Spedycja Krajowa i Międzynarodowa S.C. Działalność firmy transportowej za 1995 r. była przedmiotem kontroli Inspektora Kontroli Skarbowej, natomiast działalność spółki cywilnej Spedycja Krajowa i Międzynarodowa za 1995 r. została skontrolowana przez pracowników Urzędu Skarbowego. Co będzie przedmiotem kontroli Urzędu Skarbowego Strona była zorientowana, ponieważ wynikało to z decyzji Izby Skarbowej przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia. Zatem w odniesieniu do 1995 r., kontrola UKS dotyczyła wyłącznie firmy transportowej i zarzut jakoby wbrew ustaleniom kontroli UKS dokonano nowych ustaleń - należy uznać za chybiony.