Świadczenia z tytułu umowy leasingu samochodu, przewidującej możliwość wykupu jej przedmiotu, lecz nie powodującej automatycznego przejęcia prawa własności z chwilą zakończenia okresu używania, stanowią koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego Reklamy i Wydawnictw "A." - Spółki z o.o. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 27 kwietnia 1992 r. w przedmiocie wymiaru zaliczek na podatek dochodowy i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję w części wymierzającej zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 272 705 194 złotych; w pozostałej części na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę oddalił,
a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w B. kwotę złotych milion osiemset sześćdziesiąt cztery tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego Przedsiębiorstwa.
Decyzją z dnia 27 kwietnia 1992 r. nr ISD.I-732/17/92 Izba Skarbowa w B. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w B. z dnia 9 stycznia 1992 r., wymierzającą Przedsiębiorstwu Handlowo-Usługowemu Reklamy i Wydawnictw "A." Spółce z o.o. zaliczkę na podatek dochodowy za okres od dnia 1 stycznia do 30 września 1991 r. w wysokości 876 548 000 zł. W uzasadnieniu decyzji stwierdziła, że Przedsiębiorstwo to zaniżyło uzyskany dochód będący podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym, ustalony w trybie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216 ze zm./, o 2 125 190 557 zł, a podatek dochodowy o 850 076 222 zł. W dokumentach rozliczeniowych Spółka zadeklarowała podatek dochodowy jedynie w kwocie 26 471 778 zł. Zaniżenie dochodów nastąpiło przez zawyżenie kosztów uzyskania przychodów. Wśród nich znalazła się także kwota 681762 986 zł świadczona na podstawie trzech umów leasingowych. Dwie z nich, zawarte w dniu 31 stycznia 1991 r. i w dniu 28 maja 1991 r., dotyczyły leasingu samochodów "Mercedes 300 TE" i "Mercedes - Benz 308 D", a trzecia - zawarta z Fabryką Samochodów Osobowych w Warszawie w dniu 26 kwietnia 1991 r. - przekazywała leasingobiorcy samochód "Polonez-1500". Zdaniem Izby Skarbowej, umowy miały charakter leasingu kapitałowego ze względu na klauzulę umożliwiającą kupno samochodu w czasie trwania lub po zakończeniu umowy. Pierwszy samochód został zresztą kupiony przez Przedsiębiorstwo "A." po zakończeniu leasingu, w dniu 18 lutego 1992 r.; za 5094 DEM, odpowiadające wysokości kaucji i dwóch pierwszych rat leasingowych. Izba Skarbowa podkreśliła, że w świetle art. 11 ust. 1 wspomnianej wyżej ustawy oraz zgodnie z wyjaśnieniem Ministerstwa Finansów nr PO/Sp 2/GK-722-879/90 z dnia 2 lutego 1991 r. wydatki leasingobiorcy są wydatkami o charakterze inwestycyjnym, obciążającymi dochód po opodatkowaniu, odsetki zaś /zysk leasingodawcy/ obciążają - zgodnie z art. 10 ust. 1 tej ustawy - koszt działalności i tym samym są kosztami uzyskania przychodu. Pozostała część decyzji dotyczyła innych pozycji kosztów, zakwestionowanych przez Izbę Skarbową.
Przedsiębiorstwo "A." zaskarżyło decyzję Izby Skarbowej do Naczelnego Sądu Administracyjnego w części dotyczącej ustalenia podatku dochodowego od nie uznanych kosztów rat samochodów nabytych w drodze leasingu w wysokości 718 483 210 zł, co przy stopie oprocentowania 40 procent daje - zdaniem strony skarżącej - podatek w wysokości 287 393 200 zł. Autorzy skargi podnieśli zarzut naruszenia art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż w ich przekonaniu z przepisu tego nie wynika, aby raty leasingowe nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu. Strona skarżąca nawiązała do treści odwołania od decyzji organu I instancji, w którym podniesiono, że wspomniane umowy miały charakter leasingu operacyjnego, o cechach dzierżawy lub najmu. Przedmiot leasingu bowiem pozostaje przez cały czas własnością leasingodawcy i jest wykazywany w jego ewidencji środków trwałych. Ponadto odprawa celna takiego samochodu jest warunkowa, a nie ostateczna. Przedsiębiorstwo "A" nie dokonywało odpisów amortyzacyjnych w odniesieniu do żadnego z samochodów użytkowanych w ramach umów leasingowych. Do skargi dołączono kserokopię aneksu z dnia 29 kwietnia 1992 r. do umowy leasingowej dotyczącej samochodu "Mercedes-Benz 308 D", anulującego punkty 30, 31 i 35 "Warunków umowy", dopuszczające możliwość wykupu pojazdu w dowolnym czasie trwania umowy. Aneks uściślił także nazwę umowy na "leasing operacyjny". Strona skarżąca przedstawiła ponadto kserokopię pisma Fabryki Samochodów Osobowych w Warszawie z dnia 19 maja 1992 r., stwierdzającego, że znajdujący się w posiadaniu Spółki samochód jest własnością leasingodawcy i on nalicza od pojazdu odpisy amortyzacyjne.