Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie określają, w jakich przypadkach organ podatkowy może przeprowadzić kontrolę, pozostawiając ocenę potrzeby jej przeprowadzenia tym organom.
oddala skargę.
W wyniku kontroli przeprowadzonej 5.9.1994 r. przez Urząd Skarbowy w Biurze Rachunkowym prowadzonym w formie spółki cywilnej stwierdzono, że spółka w maju 1994 r. dokonała m.in. zakupu licencji według faktury Nr 148/5 za kwotę 2.800.000 zł + VAT 616.000 zł oraz części związanych z podłączeniem komputera według faktury Nr 36/94 za kwotę 18.867.295 zł + VAT 4.150.000 zł.
W ewidencji zakupu towarów za maj 1994 r. uwzględniono podatek naliczony w zakupach z faktur Nr 148/5 i Nr 36/94 w kwocie 4.767 tys. zł i faktury te Spółka wykazała ponownie w ewidencji zakupu towarów za lipiec 1994 r., odliczając po raz drugi ww. kwotę podatku.
W związku z tym ustaleniem Urząd Skarbowy opracował "analizę rozliczenia podatku od towarów i usług" za lipiec 1994 r. i pismem z 6.9.1994 r. zawiadomił Spółkę o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem w tej sprawie.
9.9.1994 r. jeden ze wspólników złożył pisemne oświadczenie, iż z materiałem tym zapoznał się. Wyjaśnił, że uzyskał w Urzędzie Skarbowym informację, iż zakupy te zalicza się do inwestycji i w związku z tym dokonał przeksięgowania tych zakupów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów pomniejszając koszty, a kwotę tę wraz z VAT-em wpisał po raz drugi do rejestru zakupu i to był jego błąd. Nie uwzględnił bowiem, że kwota VAT była już raz odliczona w deklaracji VAT za maj 1994 r.
Decyzją z 12.9.1994 r. Urząd Skarbowy na podstawie art. 104 Kpa, art. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oraz art. 10 ust. 2 ustawy o VAT ustalił spółce podatek od towarów i usług za lipiec 1994 r. z zastosowaniem sankcji z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT w wysokości 14.301 tys. zł, stanowiącej trzykrotność zawyżenia podatku naliczonego.
W uzasadnieniu decyzji Urząd Skarbowy podał, że ponowne wykazanie faktur Nr 148/5 i Nr 36/94 z maja 1994 r. i odliczenie po raz drugi podatku naliczonego stanowiło naruszenie obowiązków dotyczących określenia podatku naliczonego, w wyniku czego nastąpiło jego zawyżenie. Ustalono więc prawidłową kwotę podatku naliczonego w zakupach oraz na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT zastosowano przewidzianą w tym przepisie sankcję.
W odwołaniu od decyzji Urzędu Skarbowego wspólnicy zarzucili, że przeprowadzona kontrola potwierdziła jedynie dane, które zostały zawarte w błędnie sporządzonej deklaracji za lipiec, natomiast nie wskazała źródeł zaistniałego błędu. Kontrola ta nie miała na celu wyjaśnienia błędu, a jedynie uniemożliwienie jego korekty. Błąd ten powstał w wyniku tego, że na podstawie dowodu wewnętrznego dokonano korekty błędnego zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów /zakupy środków trwałych zaliczone w koszty/ i na podstawie tego samego dowodu wewnętrznego dokonano zapisu w ewidencji zakupów VAT, wpisując powyższe zakupy jako zakupy inwestycyjne. Nie miało więc miejsca ponowne wpisanie do ewidencji zakupów, lecz jedynie korekta zapisu. Był to więc błąd rachunkowy możliwy do stwierdzenia podczas kontroli źródłowej i jako taki nie powinien podlegać sankcjom. W związku z tym spółka wniosła o uchylenie decyzji Urzędu Skarbowego i przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Urzędu Skarbowego ustalających podatek za maj i czerwiec 1994 r. w celu złożenia ponownych korekt deklaracji podatkowych VAT od maja do lipca 1994 r.