Unormowanie zawarte w par. 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej /Dz.U. nr 3 poz. 20 ze zm./ oznacza możliwość zarówno łącznego, jak i oddzielnego wykonywania robót w zakresie budownictwa mieszkaniowego oraz infrastruktury towarzyszącej, mających charakter inwestycji lub remontów.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Spółki "V." w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 29 sierpnia 1989 r. w przedmiocie odmowy udzielenia ulgi podatkowej i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w W. kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej Spółki.
Przedsiębiorstwo "V." Spółka z o.o. zaskarżyło do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 29 sierpnia 1989 r. nr IS.PWo-082-100/89, utrzymającą w mocy decyzję zwolnienia Spółki z podatku dochodowego od dochodów osiągniętych z tytułu wykonywania robót budowlano-remontowych na rzecz budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej.
Zaskarżona decyzja powołuje się na przepisy par. 1 ust. 2 i par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej /Dz.U. nr 3 poz. 20 ze zm./ i powoduje, że Spółka prowadzi działalność remontową w obiektach budownictwa mieszkaniowego od 1988 r. Z tego powodu nie spełnia warunku ustanowionego w par. 2 ust. 1 wymienionego rozporządzenia o podjęciu takiej działalności po dniu wejścia w życie tego rozporządzenia, to jest po dniu 7 lutego 1989 r.
Jak wynika z treści skargi, Spółka wnosi o uchylenie tej decyzji i zarzuca, że opiera się ona na błędnej wykładni omawianych przepisów. Wywodzi, że przepis par. 1 ust. 2 w związku z par. 2 ust. 1 omawianego rozporządzenia zwęża krąg podmiotów uprawnionych do korzystania z powyższego zwolnienia tylko do tych, które po dniu wejścia w życie rozporządzenia rozpoczną łącznie remonty i inwestycje w zakresie budownictwa mieszkaniowego i obiektów budownictwa mieszkaniowego oraz infrastruktury towarzyszącej.
Taką koncepcję wykładni omawianych przepisów podtrzymuje Spółka także w piśmie z dnia 1 grudnia 1989 r., podkreślając, że wobec tego spełnia warunki do korzystania z omawianego zwolnienia od podatku dochodowego w części dotyczącej robót na rzecz budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej.
Odpowiedź na skargę wnosi o jej oddalenie i podtrzymuje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Nie można uznać za trafną wykładni omawianych przepisów zaprezentowanej przez skarżącą Spółkę. Użyty bowiem w par. 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej /Dz.U. nr 3 poz. 20 ze zm./ zwrot "roboty budowlano-montażowe dotyczące inwestycji i remontów" nie oznacza, że prawodawca ustanowił warunek w postaci łącznego prowadzenia inwestycji i remontów. W omawianym przepisie spójnik "i" został użyty zarówno w początkowym zwrocie "w zakresie budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej", jak i w zwrocie "dotyczącej inwestycji i remontów", a także w końcowym zwrocie "budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej".
Gdyby uznać za trafną wykładnię sugerowaną przez skargę, to konsekwentnie należałoby przyjąć, że prawodawca jeszcze bardziej, niż to sugeruje skarga, ograniczył krąg uprawnionych jedynie do tych, którzy nie tylko prowadzą łącznie inwestycje i remonty, ale także jednocześnie wykonują tę działalność łącznie w budownictwie mieszkaniowym i towarzyszącej infrastrukturze. Śladem takiego rozumowania należałoby konsekwentnie taką wykładnię stosować wobec pozostałych przepisów tego rozporządzenia, to jest wszędzie tam, gdzie prawodawca użył spójnika "i", prowadziłoby to do oczywistego absurdu.