Zarzut rażącego naruszenia art. 22 ust. 1 pkt 1 i art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ w związku z art. 328 par. 2 Kpc oraz art. 7 i art. 11 Kpa jest uzasadniony w sytuacji, gdy Naczelny Sąd Administracyjny nie weźmie pod uwagę całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach administracyjnych rozpoznawanej sprawy w celu stwierdzenia, czy naruszono prawo materialne i czy miało ono wpływ na wynik sprawy.
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Janusza K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, po rozpoznaniu na rozprawie rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie dnia 18 września 2001 r., IV SA 2059/98 - uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.
Burmistrz Gminy W.-B. w wyniku rozpoznania wniosku inwestorów - Ryszardy i Andrzeja G. decyzją z dnia 16 marca 1998 r. wydaną na podstawie art. 104 Kpa w związku z art. 40 ust. 1 i ust. 3, art. 42 i art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/ oraz art. 39 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/, a także w oparciu o ustalenia Miejscowego Planu Ogólnego Zagospodarowania Przestrzennego m. st. Warszawy, zatwierdzonego Uchwałą Rady Miasta Stołecznego Warszawy nr XXXV/199/92 z dnia 28 września 1992 r. /Dz.Urz. Woj. W. 1992 nr 15 poz. 184/: "ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu inwestycji budowlanej - budowa domu jednorodzinnego /segment w zabudowie bliźniaczej/, garażu, śmietnika, ogrodzenia i przyłączy przy ul. S. /dz. nr ew. 16, obręb 7-04-02/ w Gminie W.-B. na terenie, którego linie rozgraniczające określono literami -ABCDA- na mapie sytuacyjno-wysokościowej w skali 1:500 stanowiącej załącznik do niniejszej decyzji". W odwołaniu od powyższej decyzji, wniesionym przez właściciela sąsiedniej działki budowlanej - Janusza K., podniesiony został w szczególności zarzut, że dla obszaru, na którym znajduje się przedmiotowa działka nr ewid. 16, gmina nie uchwaliła jeszcze miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów obecnie obowiązującej ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym z 1994 r.; a obecnie obowiązujący miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego, który został opracowany na podstawie uprzednio obowiązującej ustawy o planowaniu przestrzennym z 1984 r.: "przewiduje dla przedmiotowego obszaru funkcję mieszkaniową bez żadnych szczegółowych ustaleń co do realizacji na nim zabudowy mieszkaniowej. Natomiast Burmistrz Gminy W.-B. przewiduje dla przedmiotowej działki budowę budynku jednorodzinnego jako segmentu w zabudowie bliźniaczej, używając terminów nie mających pokrycia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, w oparciu o który rzeczonych ustaleń dokonał. Dokonuje zatem ustaleń szczegółowych, nie mających podstaw w przepisach gminnych, w związku z czym bardzo trudno ustalić wynikające z nich dla osób trzecich konsekwencje".
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia 5 sierpnia 1998 r. wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa w związku z art. 43 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło w szczególności, że "zaskarżona decyzja jest zgodna z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego, odpowiada wymogom co do treści i formy, a organ przy jej wydaniu dokonał wszelkich wymaganych prawem uzgodnień, nie ma zatem podstaw do uwzględnienia odwołania i uznania zarzutów skarżącego". W skardze na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. Janusz K. powtórzył swoje zarzuty podniesione wcześniej w odwołaniu od decyzji Burmistrza Gminy W.-B., a ponadto zarzucił także, że - zgodnie z przepisami prawa budowlanego - obiekty budowlane powinny być usytuowane w odpowiedniej odległości od granicy działki, zaś o dopuszczalności usytuowania obiektu budowlanego przy granicy działki budowlanej może zdecydować jedynie organ nadzoru budowlanego.