Zwrot "bezpośrednio po ustaniu zatrudnienia", użyty w art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25. poz. 128 ze zm./ w brzmieniu sprzed zmiany dokonanej ustawą z dnia 31 marca 2000 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. nr 31 poz. 384/, oznacza bezpośredni związek zasiłku chorobowego z tytułem ubezpieczenia rodzącym do niego prawo, a nie z bezpośrednie w czasie następstwo zatrudnienia i pobierania zasiłku.
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Kamila R. na decyzję Wojewody Z. w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych po rozpoznaniu na rozprawie rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego- Ośrodka Zamiejscowego w Szczecinie z dnia 21 czerwca 2001 r. SA/Sz 1161/00 - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Szczecinie do ponownego rozpoznania.
Decyzją z dnia 6 marca 2000 r. Starosta Powiatu G. odmówił przyznania Kamilowi R. prawa do zasiłku dla bezrobotnych, a jego decyzja została utrzymana w mocy decyzją Wojewody Z. z dnia 4 maja 2001 r. Powołując się na art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 6 pkt 6 lit. "a i b" oraz art. 23 ust 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25. poz. 128 ze zm./, organy te stwierdziły, że skarżący w dniu rejestracji nie spełniał warunków do otrzymania zasiłku dla bezrobotnych, gdyż suma okresów, o których mowa w art. 23 ust. 1 i 2 tej ustawy, przypadających w ciągu 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, była mniejsza niż 365 dni. W wymaganym stażu nie uwzględniono okresu pobierania przez skarżącego zasiłku chorobowego od dnia 15 grudnia 1998 r., po ustaniu zatrudnienia w cukrowni G. z dniem 12 grudnia 1998 r. gdyż okresy te nie następowały po sobie bezpośrednio.
Wyrokiem z dnia 21 czerwca 2001 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę Kamila R. na odmowę przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych, uznał bowiem, że decyzja jest zgodna z prawem, opiera się na przepisach art. 2 ust. 1 pkt 2. art. 23 ust. 1 i 2 pkt 3 i art. 6 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu wykładanych jak w wyjaśnieniach Krajowego Urzędu Pracy w porozumieniu z Ministerstwem Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 marca 1997 r. w których "bezpośredniość" oznacza "bez dnia przerwy". Mając to na względzie, Sąd pominął przytaczany przez skarżącego fakt przepracowania /z przerwami/ 261 dni oraz pobierania zasiłku chorobowego przez 110 dni /łącznie 371 dni/.
Od tego wyroku Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł rewizję nadzwyczajną na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74. poz. 368 ze zm./ oraz art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 43 poz. 189 ze zm./.
Wnosząc o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu Ośrodkowi Zamiejscowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania zarzucił, że Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę na skutek błędnej interpretacji użytego w art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu sformułowania "bezpośrednio ", jako "bez dnia przerwy" po ustaniu zatrudnienia. Podniósł również, że zwrot użyty w wymienionym przepisie był już przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego w wyroku z dnia 9 czerwca 1999 r., III RN 13/99 /OSNAPU 2000 nr 10 poz. 376/. w którym Sąd Najwyższy wskazał na konieczność uwzględniania okoliczności konkretnej sprawy. Orzeczenie to dotyczyło sytuacji, w której przerwa między okresem zatrudnienia a zasiłkiem chorobowym wynosiła zaledwie jeden dzień, w przypadku zaś Kamila R. przerwa ta wynosiła 2 dni, jednak w okresie pomiędzy zatrudnieniem a zasiłkiem chorobowym nie miało miejsca żadne zdarzenie, które zmieniałoby istotnie jego sytuację z punktu widzenia podstaw do uzyskania zasiłku chorobowego. Na dodatek, jednym z dwu dni pomiędzy zakończeniem okresu zatrudnienia a dniem rozpoczęcia pobierania zasiłku chorobowego była niedziela. Na marginesie Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego podniósł, że z dniem 6 maja 2000 r. ustawą z dnia 31 marca 2000 r. /Dz.U. 2000 nr 31 poz. 384/ zmieniono przepis art. 23 ust. 2 pkt 3 przez usunięcie słowa "bezpośrednio", wobec czego od tego czasu do 365 dni. o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się okresy przypadające w każdym czasie po ustaniu zatrudnienia.