Sprawa o rozgraniczenie nieruchomości rozstrzygnięta ostateczną decyzją może być rozpoznana przez sąd powszechny, jeżeli z żądaniem jej przekazania zwróci się strona niezadowolona z ustalenia przebiegu granicy. W przypadku, gdy strona administracyjnego postępowania rozgraniczeniowego kwestionuje decyzję z powołaniem się na okoliczności wymienione w art. 145 par. 1 lub art. 156 par. 1 Kpa, do rozpatrzenia wniosku o wznowienie postępowania lub stwierdzenia nieważności decyzji właściwe są organy administracji publicznej.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Cecylii J. na decyzję Głównego Geodety Kraju z dnia 27 lutego 1998 r. (...) w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 czerwca 1998 r. II SA 497/98
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Paulina Sz. wystąpiła do Prezydenta Miasta T. z wnioskiem o dokonanie rozgraniczenia jej działki Nr 154 położonej w obrębie 78 w T.-K. /KW 37468/ z działką Nr 153 położoną w tym samym obrębie /KW 37201/ - stanowiącą własność Cecylii J.
Na podstawie wskazanego wniosku Prezydent Miasta T. /stosownie do art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne - Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./ wydał w dniu 25 lipca 1996 r. postanowienie o wszczęciu postępowania o rozgraniczenie nieruchomości.
Po przeprowadzaniu postępowania administracyjnego w tej sprawie Prezydent Miasta T. - powołując się na art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne - decyzją z dnia 18 listopada 1996 r. (...) umorzył postępowanie w sprawie rozgraniczenia działki Pauliny Sz. Nr 154 w obrębie 78 z działką Cecylii J. Nr 153 w obrębie 78 w T. i przekazał z urzędu sprawę do rozpatrzenia przez Sąd Rejonowy w T.
W uzasadnieniu decyzji organ orzekający wskazał, że w trakcie postępowania nie doszło do zawarcia ugody między stronami. Cecylia J. odmówiła złożenia podpisu w protokole granicznym żądając przywrócenia stanu prawnego sprzed podziału gruntów pod budownictwo jednorodzinne. W tej sytuacji w ocenie Prezydenta Miasta T. nie było podstaw do wydania decyzji o rozgraniczeniu.
Od tej decyzji Cecylia J. odwołała się do Wojewody T. W odwołaniu przyznała, że nie zgodziła się na przebieg granicy zaproponowany w trakcie postępowania rozgraniczeniowego, ponieważ nie był on zgodny ze stanem faktycznym.
Wojewoda T. decyzją z dnia 6 czerwca 1997 r. (...) uchylił kwestionowaną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego podano, że organ I instancji nie wyjaśnił dlaczego brak było podstaw do wydania decyzji o rozgraniczeniu na podstawie art. 33 Prawa geodezyjnego i kartograficznego. Prezydent Miasta T. podał tylko, że Cecylia J. odmówiła złożenia podpisu w protokole granicznym spisanym na gruncie w dniu 30 sierpnia 1996 r. Tymczasem w toku postępowania ujawniono dokumenty geodezyjne zawierające dane liczbowe do ustalenia przebiegu granicy, zawarte w operacie podziału gruntów pod budownictwo jednorodzinne /operaty: (...)/.
Operaty te wykorzystał geodeta w wykonywanym rozgraniczeniu.
Wyjaśnienie zatem, który operat był podstawą do wznowienia granicy pod budownictwo jednorodzinne, powinno być zawarte w sprawozdaniu technicznym oraz specjalnej opinii. Ponieważ tego wszystkiego nie wykonano to - zdaniem Wojewody - umorzenie postępowania na podstawie art. 34 ust. 2 Prawa geodezyjnego i kartograficznego było przedwczesne.
Prezydent Miasta T. po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia 10 marca 1997 r. (...) orzekł o rozgraniczeniu spornych działek /Nr 154 i Nr 153 w obrębie 78/ na podstawie operatu rozgraniczeniowego.
W uzasadnieniu decyzji pouczono, że zgodnie z art. 33 Prawa geodezyjnego i kartograficznego strona niezadowolona z ustalania przebiegu granicy może żądać, w terminie 14 dni od doręczenia jej decyzji w tej sprawie przekazania sprawy do Sądu Rejonowego w T. za pośrednictwem Prezydenta Miasta T.