Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. Sp. z o.o. P. Sp. k. z siedzibą w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 lipca 2018 r., sygn. akt II SA/Sz 263/18 w sprawie ze skargi H. Sp. z o.o. P. Sp. k. z siedzibą w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia braku przesłanek do stwierdzenia nieważności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 12 lipca 2018 r., sygn. akt II SA/Sz 263/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę H. Spółka z o.o. P. Sp. K. w [...] (skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia braku przesłanek do stwierdzenia nieważności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie Centrum Handlowo-Usługowego oraz sklepu [...] wraz z parkingiem naziemnym i towarzyszącą infrastrukturą drogową i techniczną dz. nr [...] obręb ewidencyjny [...], Gmina [...].
Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodziła się skarżąca i w skardze kasacyjnej zarzuciła mu:
- w ramach podstawy skargi kasacyjnej z art. 174 pkt 1 p.p.s.a., naruszenie prawa materialnego, tj.:
1. art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. Dz.U z 2017 r., poz. 1405 ze zm.), zwanej dalej "u.i.o.ś.", w związku z art. 156 ust. 1 pkt 2 in fine k.p.a., poprzez nieuwzględnienie przez Sąd faktu, iż organy I i II instancji nie wzięły pod uwagę braku zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz braku zgodności planowanego przedsięwzięcia z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zwłaszcza w zakresie sposobu odprowadzania wód opadowych, co stanowi rażące naruszenie prawa, o którym jest mowa w przepisie art. 156 ust. 1 pkt 2 in fine k.p.a.;
2. art. 63 ust 1 i ust. 4 u.i.o.ś. w związku z art. 158 § 1 k.p.a. i art. 156 ust 1 pkt 2 in fine k.p.a. poprzez odmowę stwierdzenia nieważności decyzji, w której bezpodstawnie uznano, że nie istnieje obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko oraz obowiązek sporządzenia raportu o oddziaływaniu tego przedsięwzięcia na środowisko, w sytuacji, gdy dla tożsamego przedsięwzięcia objętego innym postępowaniem, ale planowanego w tym samym miejscu, taki obowiązek nałożono;
3. art. 30, art. 38 i art. 59 ust. 1 pkt 2 u.i.o.ś., poprzez nieuwzględnienie faktu, iż organ l instancji nie zapewnił możliwości udziału społeczeństwa w postępowaniu, przyjmując bezpodstawnie, że nie ma potrzeby przeprowadzania oceny oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko oraz na obszary Natura 2000, w sytuacji, gdy wyspecjalizowany organ ochrony środowiska, jakim jest RDOŚ wskazał na potrzebę przeprowadzenia takiej oceny i sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko oraz w sytuacji, gdy dla tożsamego przedsięwzięcia objętego innym postępowaniem, ale planowanego w tym samym miejscu, taki obowiązek nałożono;
- w ramach podstawy skargi kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a., naruszenie przepisów prawa procesowego, tj.:
4. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a, lit. c i pkt 2 p.p.s.a. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez oddalenie skargi pomimo istnienia przesłanek do uchylenia zaskarżonej decyzji czy też stwierdzenia jej nieważności;