Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Rafał Stasikowski Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) sędzia NSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. z siedzibą w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2021 r. sygn. akt IV SA/Wa 1307/20 w sprawie ze skargi A. z siedzibą w O. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia 10 kwietnia 2020 r. znak [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia 1. uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z 10 kwietnia 2020 r. znak [...], 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz A. z siedzibą w O. kwotę 1343 (jeden tysiąc trzysta czterdzieści trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z 18 stycznia 2021 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. z siedzibą w O. (dalej: stowarzyszenie) na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z 10 kwietnia 2020 r. w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z 30 czerwca 2016 r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Katowicach ustalił środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia pod nazwą "Budowa drogi ekspresowej S1 od węzła "Kosztowy II" w Mysłowicach do węzła "Suchy Potok" w Bielsku- Białej.
Odwołania od powyższej decyzji wniosło stowarzyszenie oraz inne strony postępowania.
Decyzją z 10 kwietnia 2020 r. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska uchylił w części decyzję organu I instancji i w tym zakresie umorzył postępowanie (pkt 1-7, 11, 13, 27-28, 37), uchylił w części zaskarżoną decyzję i orzekł co do istoty sprawy (pkt 8-10, 12, 14-26, 29-36, 38-41) oraz w pozostałym zakresie utrzymał decyzję z 30 czerwca 2016 r. w mocy. Jako podstawę rozstrzygnięcia organ odwoławczy powołał art. 138 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 23, ze zm. - dalej: k.p.a.) oraz art. 71 ust. 2 pkt 1 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2016 r., poz. 353, ze zm. - dalej: ustawa środowiskowa).
Oddalając skargę Sąd I instancji wskazał, że w każdym przypadku organ administracji jest zobowiązany wyjaśnić i ocenić rozbieżne stanowiska dotyczące oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Sąd I instancji wskazał, że organ odwoławczy nie odniósł się do wszystkich zarzutów odwołania stowarzyszenia, w tym przede wszystkim dotyczących terenów ochrony bezpośredniej i pośredniej. Jednak mając na uwadze osnowę decyzji, jak i obszerny materiał dowodowy, w tym dodatkowe pisma inwestora, Sąd I instancji uznał, że Stowarzyszenie nie wykazało, że to uchybienie miało wpływ na wynik sprawy. Sąd I instancji wskazał także, że brak odniesienia się przez organ odwoławczy do wszystkich zarzutów odwołania lub brak uwzględnienia wniosków dowodowych w postaci materiałów wykorzystywanych przy innych projektach również należy ocenić jako pozostające bez wpływu na wynik sprawy. Sąd I instancji podzielił ustalenia organu w zakresie charakteru obiektu i oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. W ocenie Sądu I instancji, kwestie te zostały w wystarczający sposób zbadane, a strona nie zdołała skutecznie zakwestionować tych ustaleń. Powołanie się na dokumentację projektową dostępną na stronach internetowych Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad i dotyczącą innego przedsięwzięcia, jest niewystarczające do podważenia ustaleń organów, w tym sporządzonego w tej sprawie raportu. Stowarzyszenie nie przedłożyło kontrdowodu odnoszącego się do parametrów i uwarunkowań planowanego przedsięwzięcia. Poza własnym stanowiskiem, niepopartym opinią osoby posiadającej wiedzę specjalistyczną w zakresie ochrony środowiska, stowarzyszenie nie przedłożyło innych dowodów podważających ustalenia i wnioski raportu. Oznacza to, że stowarzyszenie skutecznie nie zakwestionowało wiarygodności raportu z wariantem rekomendowanym do realizacji w wariancie E, zwłaszcza w sytuacji pozytywnego uzgodnienia dokonanego postanowieniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie z 25 maja 2016 r. oraz opinią Małopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z 13 lipca 2015 r. i opinią Śląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z 27 maja 2015 r.