Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Agencji Mienia Wojskowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 marca 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 2362/19 w sprawie ze skargi G. S. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego 1. skargę kasacyjną oddala, 2. oddala wniosek G. S. o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 marca 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 2362/19 po rozpoznaniu sprawy ze skargi G. S. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego uchylił zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w W. z dnia [...] lipca 2019 r. oraz zasądził od Prezesa Agencji Mienia Wojskowego na rzecz G. S. zwrot kosztów postępowania.
Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
W kwietniu 2019 r. skarżący G. S. złożył do Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w W. wniosek o przydział kwatery albo innego lokalu mieszkalnego w trybie art. 24 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej.
Skarżący wskazał, że jest żołnierzem zawodowym służby kontraktowej, który na podstawie rozkazu personalnego nr [...] Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr [...] z dnia [...] marca 2019 r. został wyznaczony na stanowisko służbowe w Jednostce Wojskowej [...]
W toku postępowania wyjaśniającego organ pierwszej instancji ustalił, iż skarżący G. S. przed rozpoczęciem służby wojskowej był funkcjonariuszem Policji.
W wyniku analizy zgromadzonego materiału dowodowego, Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w W. - powołując się na przepisy art. 104 k.p.a. oraz art. 24 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego - decyzją z dnia [...] lipca 2019 r., nr [...], odmówił skarżącemu przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego w trybie art. 24 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP.
W uzasadnieniu decyzji Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w W. wskazał na wstępie, że zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo do zakwaterowania od dnia wyznaczenia na pierwsze stanowisko służbowe do dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej, na czas pełnienia służby wojskowej w miejscowości, w której żołnierz pełni służbę, albo w miejscowości pobliskiej, albo za jego zgodą w innej miejscowości.
Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w W. uznał, że należy zatem przyjąć, że kategoryczny sposób sformułowania w art. 21 ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu sił zbrojnych RP "nie przysługuje prawo do zakwaterowania" oraz ogólne określenie negatywnych przesłanek realizacji prawa do zakwaterowania, z uwzględnieniem celowościowej i systemowej interpretacji ww. przepisów dotyczących prawa do zakwaterowania żołnierzy zawodowych, pozwala na wniosek, że tak wyjątkowe prawo, jak prawo do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych żołnierza (rodziny żołnierza), można wykorzystać tylko jeden raz.
Według organu pierwszej instancji, zamierzeniem ustawodawcy w art. 21 ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP było bowiem wyłączenie z powyższego uprawnienia osób, które już skorzystały z pomocy Państwa (ze środków publicznych) na cele mieszkalne.