Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędziowie Sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz Sędzia del. WSA Maciej Kobak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 220/19 w sprawie ze skargi K.W. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania stopnia naukowego doktora habilitowanego I. oddala skargę kasacyjną; II. zasądza od K.W. na rzecz Rady Doskonałości Naukowej kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2019 r. sygn. II SA/Wa 220/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: "WSA"), po rozpoznaniu sprawy ze skargi K.W. (dalej: "skarżąca") na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów (dalej: "Centralna Komisja") z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania stopnia naukowego doktora habilitowanego - uchylił zaskarżoną decyzję (pkt I wyroku), zasądził od Centralnej Komisji na rzecz skarżącej kwotę 697 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Uchwałą z dnia [...] listopada 2015 r. Rada Wydziału [...] Uniwersytetu [...] w K. (dalej: "Rada Wydziału") odmówiła nadania skarżącej stopnia doktora habilitowanego w dyscyplinie [...]. Uchwała ta została uchylona przez Centralną Komisję decyzją z dnia [...] maja 2017 r.
Uchwałą z dnia [...] września 2017 r. Rada Wydziału ponownie odmówiła nadania skarżącej stopnia doktora habilitowanego w dyscyplinie [...]. Po rozpoznaniu odwołania skarżącej, Centralna Komisja decyzją z dnia [...] września 2018 r. nr [...] utrzymała w mocy ww. uchwałę.
W uzasadnieniu decyzji Centralna Komisja stwierdziła, że uchwała Rady Wydziału była w pełni zasadna i merytorycznie trafna; podjęto ją na podstawie negatywnej opinii komisji habilitacyjnej, w oparciu o 3 negatywne recenzje. Również ocena rzeczoznawców Centralnej Komisji jest zgodna - ani dorobek naukowy, ani główne osiągnięcie habilitacyjne skarżącej nie dają podstaw do nadania stopnia doktora habilitowanego. Wskazana monografia habilitacyjna stanowi w swym zrębie roboczy, nieobrobiony naukowo zbiór danych do dalszego opracowania; postępowanie opiniodawcze Komisji nie wykazało, aby skarżąca przedstawiła osiągnięcia naukowe, uzyskane po otrzymaniu stopnia doktora, stanowiące znaczny wkład w rozwój określonej dyscypliny naukowej.
Centralna Komisja wyjaśniła, że wnioski o umorzenie postępowania habilitacyjnego nie powinny być interpretowane w oderwaniu od przesłanki określonej w art. 105 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2000 - dalej: "k.p.a.") - ewentualnej sprzeczności z interesem społecznym. Kwestia ewentualnego umorzenia postępowania habilitacyjnego powinna być zatem analizowana w każdym przypadku indywidualnie, w odniesieniu do konkretnych okoliczności, w tym - przede wszystkim - do stopnia zaawansowania postępowania oraz faktu sporządzenia (albo niesporządzenia) recenzji i opinii komisji habilitacyjnej (w szczególności negatywnych). Składanie przez kandydatów do stopnia - w związku z posiadaną przez nich wiedzą o negatywnych recenzjach - wniosku o cofnięcie wniosku o wszczęcie postępowania awansowego lub umorzenie postępowania awansowego bezpośrednio przed podjęciem przez radę jednostki organizacyjnej stosownej uchwały, mogącej skutkować ograniczeniami określonymi w art. 14 ust. 3 oraz w art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1789 z późn. zm. - dalej: "ustawa o stopniach naukowych"), ma na celu obejście przedmiotowych przepisów i rażąco narusza interes społeczny.