Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Paweł Borszowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek, , po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi G.S.A. z siedzibą w W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2020 r., sygn. akt II FSK 85/20 oddalającym skargę kasacyjną G. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 września 2019 r., sygn. akt I SA/Lu 271/19 w sprawie ze skargi G. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białej Podlaskiej z dnia 4 marca 2019 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. oddala skargę o wznowienie.
Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2020 r., sygn. akt II FSK 85/20, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną G. S.A. z siedzibą w W., zwana dalej "Skarżącą", od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 września 2019 r., sygn. akt I SA/Lu 271/19, w sprawie skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białej Podlaskiej z dnia 4 marca 2019 r., w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 r. Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 kwietnia 2020 r., stwierdził, że prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na imporcie, eksporcie, zbywaniu, konfekcjonowaniu, transporcie i sprzedaży gazu płynnego (LPG) i innych produktów technicznych, urządzeń i instalacji z tym związanych rodzi określone skutki w zakresie prawnopodatkowym i oznacza, że wszelkie nieruchomości będące w posiadaniu takiego podmiotu, winny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości według stawek właściwych dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą. W konsekwencji Naczelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji, jak również organów podatkowych, że sporne grunty należało zakwalifikować jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 716 ze zm.), zwana dalej "u.p.o.l.", w konsekwencji czego podlegają one opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości.
Skarżąca działając przez pełnomocnika - radcę prawnego - wniosła skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego wyrokiem NSA z dnia 21 kwietnia 2020 r., sygn. akt II FSK 85/20, wnosząc o jego zmianę poprzez uchylenie w całości wyroku WSA w Lublinie z dnia 18 września 2019 r., sygn. akt I SA/Lu 271/19 i w konsekwencji uchylenie w całości decyzji SKO w Białej Podlaskiej z 4 marca 2019 r. oraz poprzedzającej jej decyzji Wójta Gminy T. ewentualnie uchylenie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2020 r., sygn. akt II FSK 85/20 oraz uchylenie w całości poprzedzającego go wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 września 2019 r., sygn. akt I SA/Lu 271/19 i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie oraz o zasądzenie na rzecz Skarżącej Spółki zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Jako podstawę wznowienia Skarżąca wskazała art. 272 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), zwana dalej "p.p.s.a.", powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021 r., sygn. akt SK 39/19 (Dz. U. z 2021 r. poz. 401), i akcentując jego wejście w życie z dniem 3 marca 2021 r. Wyrok ten zaprezentował bowiem taką wykładnię art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., która daje podstawę do stwierdzenia, że prawomocny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2020 roku, poprzedzający go wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz poprzedzające te wyroki decyzje organów są niezgodne ze wskazanymi przepisami ustawy. W przedmiotowych orzeczeniach, w tym w zaskarżonym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarto bowiem taką wykładnię przepisów u.p.o.l., w świetle której: "Aby uznać, że grunt lub budynek są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust 1 pkt 3 u.p.o.l, a tym samym podlegają opodatkowaniu według wyższych stawek podatkowych, wystarczające jest ustalenie, że znajdują się one w posiadaniu podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami).", czy też "Sam fakt posiadania gruntów przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest wystarczający do zaliczenia tych nieruchomości do kategorii przedmiotów opodatkowania związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a w konsekwencji opodatkowania ich podatkiem od nieruchomości według najwyższych stawek podatku. Prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na imporcie, eksporcie, konfekcjonowaniu, transporcie i sprzedaży gazu płynnego (LPG) i innych produktów technicznych, urządzeń i instalacji z tym związanych rodzi określone skutki w zakresie prawnopodatkowym i oznacza, że wszelkie nieruchomości będące w posiadaniu takiego podmiotu, winny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości według stawek właściwych dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą".