Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Izby Skarbowej (...) w przedmiocie wymiaru podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z dnia 20 listopada 1987 r. SA/Ka 697/87
uchyla zaskarżony wyrok oraz poprzedzające go decyzje (...).
Jak to wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 września 1987 r. III ARN 19/87 /nie publikowany/, ulga podatkowa z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/ przysługuje w razie kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek:
1. podatnik nie może być podmiotem praw do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego prawa do lokalu lub lokalu zajmowanego na podstawie decyzji administracyjnej, będąc nim zbędzie je, bądź przekaże w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy;
2. złoży oświadczenie, że co najmniej przez 5 lat od daty powstania obowiązku podatkowego będzie zamieszkiwać w nabytym budynku lub lokalu.
Jeżeli podatnik spełnia pierwszą z tych przesłanek, a w drodze dziedziczenia nabył kilka budynków lub lokali stanowiących odrębną nieruchomość, to skorzystanie z ulgi podatkowej z art. 16 ust. 1 jest uzależnione jedynie od złożenia przez niego oświadczenia, że co najmniej przez 5 lat od daty powstania obowiązku podatkowego będzie zamieszkiwać w którymś z nabytych budynku lub lokalu. Ulga wówczas dotyczy tego budynku lub lokalu, w którym podatnik zamieszka.
Sąd Najwyższy w obecnym składzie przychyla się do tego poglądu.