W związku z obwieszczeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 września 1994 r. /Dz.U. 1994 nr 99 poz. 482/ o utracie mocy obowiązującej art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1991 nr 17 poz. 75 ze zm./, dla oceny uprawnień osoby ubiegającej się o nadanie jej statusu kombatanta nie ma znaczenia kiedy i w jakich okolicznościach osoba ta znalazła się w strukturach Urzędu Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa lub Informacji Wojskowej ani też jakie wykonywała tam zadania.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (...) w przedmiocie uprawnień kombatanckich na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 11 października 1994 r. SA/Kr 1952/93
uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.
Minister Sprawiedliwości wniósł w dniu 9 lutego 1995 r. rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 11 października 1994 r. (...) wydanego w sprawie ze skargi Bronisława J. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia 18 czerwca 1993 r. (...), w przedmiocie uprawnień kombatanckich. Wyrokowi powyższemu zarzucił rażące naruszenie art. 207 par. 5 Kpa oraz art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. "a" w związku z art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ i w konsekwencji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz oddalenie skargi.
Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:
Zaskarżonym wyrokiem Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie stwierdził nieważność decyzji Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 18 czerwca 1993 r. w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich Bronisława J.
Sąd w uzasadnieniu tego wyroku stwierdził, że zaskarżona decyzja pozbawiająca skarżącego uprawnień przewidzianych w ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ wydana została na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. "a" in fine tej ustawy, a zgodnie z tym przepisem, pozbawia się uprawnień kombatanckich osoby wymienione w jej art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a". Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych ustalił, iż skarżący mieści się w kategorii osób wymienionych w tym przepisie, ponieważ był zatrudniony w aparacie bezpieczeństwa od stycznia 1945 r. na stanowisku zastępcy szefa Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w G., a następnie od 1948 r. do 1950 r. na stanowisku szefa tego Urzędu. Od 1950 r. był szefem Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w O. do 1952 r., a od lutego 1952 r. został przeniesiony do pracy w Milicji Obywatelskiej w O.
Sąd powołując się na obwieszczenie Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 września 1994 r. o utracie mocy obowiązującej art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" wyżej powołanej ustawy o kombatantach /Dz.U. nr 99 poz. 482/ i na ustalenia dokonane przez Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, że skarżący jako żołnierz brał udział w walce z Niemcami i nie wykonywał zadań związanych ze zwalczaniem organizacji niepodległościowych i osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, a w UB znalazł się przez przypadek, przyjął, że w odniesieniu do skarżącego przepis art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" cytowanej ustawy o kombatantach utracił moc obowiązującą. W konsekwencji Sąd na podstawie art. 207 par. 3 Kpa w związku z art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym i w związku z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.