Powierzenie przez kierownika urzędu rejonowego - w trybie ustalonym w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123/ - prowadzenia niektórych spraw należących do jego właściwości, w tym wydawania decyzji administracyjnych w pierwszej instancji organom gminy, nie może zmieniać zasady, że decyzje te w indywidualnych sprawach wydaje wójt lub burmistrz /prezydent/, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie utraty ważności pozwolenia na budowę budynku gospodarczego oraz przymusowej rozbiórki tego obiektu na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 20 lipca 1993 r. SA/Wr 494/93
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ we Wrocławiu do ponownego rozpoznania.
Główny Architekt Wojewódzki we W., działając jako organ drugiej instancji, decyzją z dnia 21 lipca 1989 r. zatwierdził plan realizacyjny i udzielił Genowefie K. pozwolenia na budowę budynku gospodarczego z przeznaczeniem na zakład krawiecki z zapleczem socjalnym.
Następną decyzją z dnia 6 marca 1991 r. dyrektor Wydziału Architektury, Urbanistyki i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miejskiego we W. nakazał Genowefie K. wstrzymanie robót budowlanych i przedłożenie aneksu do planu realizacyjnego oraz projektu technicznego ze stwierdzeniem, że roboty są prowadzone niezgodnie z pozwoleniem na budowę.
Decyzją z dnia 21 sierpnia 1991 r. odmówiono zatwierdzenia aneksów, a po uzupełnieniu dokumentacji, decyzją z dnia 29 kwietnia 1992 r., zatwierdzono aneks do planu realizacyjnego budowy obiektu i udzielono pozwolenia na wznowienie robót budowlanych. Ta ostatnia decyzja, zakwestionowana w odwołaniu Jerzego P., została uchylona decyzją Wojewody W., a sprawa przekazana organowi I instancji do ponownego rozpoznania.
Kolejną decyzją z dnia 25 września 1992 r. dyrektor Wydziału do Spraw Nadzoru Budowlanego Urzędu Miasta W., działając z upoważnienia Prezydenta Miasta, powołując jako podstawę rozstrzygnięcia art. 32 pkt 2 i art. 37 prawa budowlanego, orzekł o utracie ważności pozwolenia na budowę, wydanego w dniu 21 lipca 1989 r. i nakazał Genowefie K. dokonanie rozbiórki obiektu budowlanego przy ul. K. we W., mającego charakter wybudowanego warsztatu samochodowego, nie przewidzianego w pozwoleniu na budowę oraz ze względu na to, że inwestor dokonał istotnych zmian w obiekcie, niezgodnie z planem realizacyjnym.
Od powyższej decyzji wniosła odwołanie Genowefa K.
Główny Architekt Wojewódzki działający z upoważnienia Wojewody W. decyzją z dnia 30 listopada 1992 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, stwierdzając, że w toku realizacji inwestycji inwestor odstąpił od istotnych warunków pozwolenia na budowę, zmienił usytuowanie budynku i jego wymiary, zwiększył wysokość przyziemia budynku, wykonał kanał rewizyjny i rozpoczął prowadzenie w tym budynku warsztatu samochodowego.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Genowefa K. zarzuciła naruszenie art. 32, 37 i 40 Prawa budowlanego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie i wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji ostatecznej jako niezgodnej z prawem.
Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu wyrokiem z dnia 20 lipca 1993 r. (...) uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody W. z dnia 30 listopada 1992 r. i decyzję Prezydenta Miasta W. z dnia 25 września 1992 r. oraz zasądził od Wojewody W. na rzecz Genowefy K. kwotę 50.000 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zgodnie z art. 5 pkt 16 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198/ sprawy oparte na przepisach prawa budowlanego, w tym m.in. o wydanie pozwolenia na budowę /art. 29 ust. 4/, dotyczące utraty ważności pozwolenia na budowę /art. 32 ust. 2/ i nakazanie przymusowej rozbiórki obiektu /art. 37/ należą do właściwości rejonowych organów rządowej administracji ogólnej. W myśl art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123/ kierownik urzędu rejonowego może za zgodą wojewody powierzyć prowadzenie niektórych spraw należących do jego właściwości organom gminy w drodze porozumienia, podlegającego ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym /art. 40 ust. 3 ustawy/. Podobne unormowanie zawiera art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ stanowiący, że zadania z zakresu administracji rządowej może wykonywać również gmina na podstawie porozumienia z organami tej administracji.