Decyzja mająca wady w zakresie ustalenia stanu faktycznego nie może być uznana za zgodną z prawem /art. 196 par. 1 Kpa/, przeto stosownie do art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa podlega uchyleniu.
Jeżeli natomiast decyzja wydana została zgodnie z prawem /procesowym i materialnym/, to choćby w ocenie sądu administracyjnego była niesłuszna, nie podlega uchyleniu, gdyż sąd administracyjny nie jest uprawniony do badania merytorycznej zasadności /celowości/ decyzji administracyjnej /art. 196 par. 1 Kpa/.
Zasada ta ma zastosowanie zarówno wtedy, gdy decyzja ma charakter "związany" jak i wtedy, gdy przepis prawa materialnego nie określa wiążąco sposobu załatwienia sprawy, dając organowi administracyjnemu możliwość wyboru sposobu jej załatwienia.
Sąd administracyjny zatem nie może poddawać ocenie, czy dokonany przez organ administracji państwowej wybór jest słuszny.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu (...) ze skargi Kurii Biskupiej (...) na decyzję ostateczną Głównego Urzędu Ceł (...) w przedmiocie odmowy zwolnienia od należności celnych samochodu na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 1983 r. II SA 153/83
uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.
Kuria Biskupia Ch. - Oddział Diecezjalny Komisji Charytatywnej Episkopatu w P. zgłosiła w dniu 21 października 1982 r. w Urzędzie Celnym w G. /Posterunku Celnym w S.G./ do odprawy celnej samochód osobowy marki "Mercedes-combi" /9-osobowy/ wyprodukowany w 1982 r.
W tym samym dniu Kuria Biskupia C. zwróciła się do Głównego Urzędu Ceł z wnioskiem o zezwolenie na przywóz i zwolnienie od należności celnych przedmiotowego samochodu otrzymanego - jako dar od Caritas Internationales we Freiburgu - dla celów związanych z działalnością charytatywną.
Główny Urząd Ceł decyzją z dnia 25 listopada 1982 r. zezwolił wnioskodawcy na przywóz tego samochodu, a jednocześnie odmówił zwolnienia go od należności celnych. W uzasadnieniu tej decyzji podkreślono, że Główny Urząd Ceł na wniosek Kurii Biskupiej Ch. w dniu 9 lipca 1982 r. zwolnił już od cła przywozowego dwa samochody dostawcze marki "Renault", które przeznaczone zostały dla Oddziału Diecezjalnego Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski w P. Nie było zatem uzasadnienia do zwolnienia od cła trzeciego samochodu, przeznaczonego dla tej samej instytucji.
W tym stanie sprawy Kuria Biskupia Ch. zwróciła się w dniu 11 grudnia 1982 r. do Ministra Handlu Zagranicznego z wnioskiem o uchylenie decyzji Głównego Urzędu Ceł z 25 listopada 1982 r., a następnie - nie czekając na rozpatrzenie wniosku - złożyła w dniu 27 grudnia 1982 r. skargę na tę decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Ministerstwo Handlu Zagranicznego pismem z dnia 31 grudnia 1982 r. poinformowało Kurię Biskupią Ch., że Minister nie znalazł podstaw do uchylenia decyzji Głównego Urzędu Ceł.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie natomiast wyrokiem z dnia 25 kwietnia 1983 r. zaskarżoną decyzję uchylił. W uzasadnieniu wyroku wyrażono pogląd, że podstawą oceny zgodności z prawem decyzji z dnia 25 listopada 1982 r. nie jest art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 25 marca 1975 r. Prawo celne /Dz.U. nr 10 poz. 56/, lecz par. 1 ust. 1 pkt 2 zarządzenia nr 14 Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej z dnia 25 marca 1981 r. w sprawie upoważnienia organów administracji celnej do zwalniania od obowiązku posiadania pozwoleń oraz uiszczenia należności celnych w niehandlowym obrocie towarowym z zagranicą /Dz.Urz. MHZiGM nr 3 poz. 10/ oraz wytyczne stanowiące załącznik do tego zarządzenia. Poza tym zebrany materiał dowodowy uznano za niewystarczający do rozstrzygnięcia sprawy, a stanowisko Głównego Urzędu Ceł oparte na zawartych w aktach materiałach za wadliwe. W szczególności - zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego - wobec niewykazania przez organa administracji celnej, że przedmiotowy samochód nie jest potrzebny, jako środek transportu otrzymywanych darów, bezpodstawnie odmówiono zwolnienia go od należności celnych. Nie rozważono także, czy zasada powszechności cła nie koliduje z zasadą gospodarności.
Od powyższego wyroku w dniu 15 września 1983 r. złożył rewizję nadzwyczajną Prokurator Generalny PRL.
Zarzucając temu wyrokowi rażące naruszenie prawa, a w szczególności art. 207 par. 2 Kpa w związku z art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - prawo celne /Dz.U. nr 10 poz. 56/ i par. 1 ust. 1 pkt 2 zarządzenia nr 14 Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej z dnia 25 marca 1981 r. w sprawie upoważnienia organów administracji celnej do zwalniania od obowiązku posiadania pozwoleń oraz uiszczania należności celnych w niehandlowym obrocie towarowym z zagranicą /Dz.Urz. MHZiGM nr 3 poz. 10/ wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi.