Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Sędzia WSA Andrzej Wieczorek, Sędzia WSA Iwona Maciejuk, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 maja 2022 r. sprawy ze skargi W. S. na bezczynność Rady Powiatu [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] stycznia 2018 r. o udostępnienie informacji publicznej dotyczącego drogi na nieruchomości nr [...] obręb [...] - oddala skargę -
Pismem z [...] stycznia 2022 r. W. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Rady Powiatu [...] polegającą na nierozpatrzeniu wniosku o udzielenie informacji publicznej z [...] stycznia 2018 r. w zakresie: 1. "Czy ,a jeśli tak to kto i kiedy urządził drogę na działce o nr ew. [...] obręb [...] gm. [...]? ". 2. "Czy, a jeżeli tak to kiedy zaliczono ww. działkę/drogę do dróg powiatowych oraz wniosek o przesłanie kopii uchwały w tej sprawie?".
W uzasadnieniu skargi wskazał, że po upływie ustawowego terminu na udzielenie odpowiedzi na powyższy wniosek, tj. [...] styczna 2018 r., pismem z [...] października 2018 r. skierował skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, która z uwagi na brak środków na jej opłacenie, została odrzucona. Następnie pismem z [...] maja 2021 r. wezwał organ do udzielenia informacji publicznych na wszystkie wnioski z lat 2016-2021, które nie zostały załatwione.
Zaznaczył, że pomimo upływu w przedmiotowej sprawie ponad czterech lat organ nie udzielił wnioskowanej informacji do dnia złożenia skargi. Tym samym rażąco naruszył prawo, co uzasadnia zarzut bezczynności, a także wniosek o zasądzenie sumy pieniężnej lub wymierzenie organowi grzywny.
Skarżący uznał, że mamy do czynienia z sytuacją zlekceważenia, oczywistego naruszenia prawa i milczenia wobec jego wniosku, co nie jest możliwe do zaakceptowania w demokratycznym państwie prawnym.
Stwierdził, że działanie organu nie jest przypadkowe, bowiem w sprawie podobnych jego wniosków, w analogicznej sytuacji, zapadły prawomocne wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, potwierdzające bezczynność skarżonego, tj.: wyrok z dnia 25 marca 2019 r., sygn. akt Il SAB/Wa 626/18, wyrok z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. akt Il SAB/Wa 627/18, wyrok z dnia 13 września 2019 r., sygn. akt Il SAB/Wa 638/18 oraz wyrok z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. akt Il SAB/Wa 639/18, z 24 lutego 2021 r., sygn. akt II SAB/Wa 431/20 i z 15 lipca 2021 r., sygn. akt II SAB/Wa 430/20.
Skarżący wskazał, że informacja na temat podjętej uchwały, która z racji prowadzenia ich obowiązkowej ewidencji, jest dostępna od "ręki". A jednak, mimo upływu czterech lat, wnioskowana informacja nie została mu udostępniona.
Podkreślił, że takie zachowanie organu podważa elementarne zasady praworządności i jest dowodem arogancji, bezczelności i nieuzasadnionego w demokratycznym państwie prawnym poczucia bezkarności.
Ponadto, skarżący zauważył, że podnoszony przez organ fakt równoczesnego skierowania przez niego tego samego wniosku o informację do Starosty [...] - nie zwolnił organu z obowiązku załatwienia wniosku zgodnie z przepisami u.d.i.p.
Skarżący wskazał, że przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej, według GUS za rok 2020 wyniosło 5.167,477 złotych, a więc - zdaniem skarżącego - Sąd ma możliwość przyznania skarżącemu od organu kwoty w wysokości do 25.837,35 złotych lub wymierzenia organowi grzywny w wysokości do 51.674,70 złotych.