Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński Sędziowie WSA Janusz Walawski Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2014 r. sprawy ze skargi P. S. na bezczynność Głównego Geodety Kraju w przedmiocie dostępu do informacji publicznej objętej wnioskiem z dnia [...] września 2013 r. - oddala skargę -
Wnioskiem z dnia [...] września 2013 r. P.S. zwrócił się, w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego o udostępnienie zawartości Państwowego Rejestru Nazw Geograficznych.
W odpowiedzi na powyższy wniosek, pismem z dnia [...] października 2013 r., Główny Geodeta Kraju poinformował P.S., że żądane informacje nie mogą zostać udostępnione, bowiem ich udostępnienie następuje według zasad wskazanych w ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.).
Nie akceptując tego stanowiska P.S., pismem z dnia 4 listopada 2013 r., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Głównego Geodety Kraju. Wnosząc o zobowiązanie organu do udostępnienia żądanych informacji i zasądzenie kosztów postępowania, skarżący podniósł, że mechanizm pierwszeństwa, wynikający z art. 1 ust. 2 u.d.i.p., odsyłający do ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne, nie ma zastosowania do danych z Państwowego Rejestru Nazw Geograficznych. Wskazał też, że odmienne zasady i tryb dostępu do informacji publicznych mogą zostać ukształtowane tylko w akcie rangi ustawy. Wskazywał, że akty wykonawcze (podustawowe), zarówno aktualnie obowiązujące oraz archiwalne, przewidujące odpłatność za czynności geodezyjne i kartograficzne, nie odnoszą się do danych znajdujących się w Rejestrze, jak i samego Rejestru. Wywodził, że luka prawna, która zaistniała w przepisach, nie powinna być naprawiana kosztem wnioskodawcy. Skarżący prezentował pogląd, że wprawdzie w ustawie -Prawo geodezyjne i kartograficzne (w art. 40 ust. 3c) określono odpłatność w dostępie do informacji, to wobec ich nieokreślenia (w zakresie wysokości) w akcie wykonawczym, brak jest podstaw do określenia wysokości odpłatności, poprzez odwołanie się do innych kategorii zasobu geodezyjnego.
W odpowiedzi na skargę Główny Geodeta Kraju wniósł o jej oddalenie. Wskazał, że skarżący został poinformowany, że w żądanym zakresie informacje podlegają udostępnieniu na podstawie ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Istota sporu sprowadza się do oceny, jakie przepisy ustawy będą miały pierwszeństwo w zastosowaniu w niniejszej sprawie, tj. czy ustawa z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), czy też przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).
W ocenie Sądu, decydujące w sprawie znaczenie ma treść art. 1 ust. 1 u.d.i.p., który jest przepisem kolizyjnym. Dodać należy, iż wniosek skarżącego niewątpliwie dotyczy informacji publicznych, a konkretnie ponownego wykorzystania informacji publicznej.