Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski Sędziowie WSA Andrzej Góraj Ewa Pisula - Dąbrowska (spr.) Protokolant starszy referent Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2014 r. sprawy ze skargi I.P. na bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W. - Dyrektora Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w W. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej objętej wnioskiem z dnia [...] września 2013 r. 1. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 2. umarza postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, 3. zasądza od Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W. - Dyrektora Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w W. na rzecz skarżącej I. P. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
I.P. wnioskiem z dnia [...] września 2013 r., w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, zwróciła się do Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej [...] w W., zwanej dalej "PPiS", o udzielenie informacji publicznej.
Pismem z dnia 2 października 2013 r. PPiS poinformował I.P., że wnioskowana informacja publiczna zostanie udostępniona do dnia 26 listopada 2013 r.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, datowanej na dzień 15 października 2013 r., skarżąca podniosła, że PPiS przesuwając termin udzielenia informacji do dnia 26 listopada 2013 r., naruszył 14-dniowy termin, wynikający z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.
W odpowiedzi na skargę PPiS wniósł o jej oddalenie, podnosząc, że organ nie dysponuje mechanizmami pozwalającymi na wygenerowanie żądanych informacji obejmujących 10 lat działalności organu w terminie 14 dni.
W toku postępowania sądowego ustalono, że organ wywiązał się z obowiązku udzielenia skarżącej żądanej informacji w dniu 21 listopada 2013 r. (k-26), tj. już po wpłynięciu skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Badając skargę na bezczynność organu w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, trzeba mieć na względzie, iż zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), udostępnienie informacji na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 ustawy.
Udostępnienie informacji publicznej jest czynnością materialno-techniczną.
Wyjaśnić także należy, że instytucja skargi na bezczynność organu, o której mowa w art. 149 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ma na celu ochronę strony przez doprowadzenie do wydania przez organ rozstrzygnięcia w sprawie oraz ustalenie, czy bezczynność organu nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa.
Przepis art. 149 powołanej ustawy, w aktualnym brzmieniu, zawiera normę, według której uwzględnienie skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego polega, nie tylko na zobowiązaniu organu do wydania aktu w określonym terminie, ale także na rozstrzygnięciu o tym, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce oraz czy było to z rażącym naruszeniem prawa albo nie miało charakteru rażącego. Użycie w art. 149 § 1 zdanie drugie wyrazu "jednocześnie" nie oznacza, że ta część przepisu ma zastosowanie tylko wówczas, gdy sąd zobowiązuje organ do wydania aktu w określonym terminie. Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt II OSK 1360/12, dostępnym na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl., z analizy tego przepisu, w kontekście przepisu art. 4171 § 3 Kc., wynika, że uwzględnienie skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego może polegać na stwierdzeniu, że bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa albo że naruszenie prawa nie było rażące, mimo że są podstawy do umorzenia postępowania sądowego w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do wydania aktu, z uwagi na to, że akt taki został wydany przez organ po wniesieniu skargi do sądu.