Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Sędziowie WSA Adam Lipiński, Andrzej Góraj (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 22 listopada 2016 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w [...] na bezczynność Ministra Skarbu Państwa w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] czerwca 2016 r. o ponowne wykorzystanie informacji sektora publicznego - oddala skargę -
Postępowanie w sprawie zostało zainicjowane wnioskiem Stowarzyszenia [...] z [...] czerwca 2016 r. skierowanym do Ministerstwa Skarbu Państwa o udostępnienie w trybie ustawy o ponownym wykorzystaniu informacji sektora publicznego:
- kalendarza spotkań Ministra w okresie od 1 maja 2016 r. do dnia udostępnienia informacji,
- księgi wejść i wyjść do Ministerstwa od 1 maja 2016 r. do dnia udostępnienia informacji.
W odpowiedzi na wniosek organ pismem z dnia 28 czerwca 2016 r. wyraził pogląd, że żądane informacje nie stanowią informacji sektora publicznego w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.
W skardze do tutejszego Sądu na bezczynność adresata wniosku Stowarzyszenie [...] wniosło o zobowiązanie organu do rozpoznania spornego wniosku. W uzasadnieniu skargi podkreślono wyjątkowy charakter informacji publicznej, zwracając szczególną uwagę na szeroką definicję informacji sektora publicznego, zbieżną z dyrektywą 2002/98/WE.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację przedstawioną w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
skargę uznać należy za niezasadną.
Zgodnie z treścią przepisu art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 § 2 pkt 1-4 tej ustawy.
Istota sprawy w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do oceny, czy istnieją przesłanki ku temu, aby nakazać organowi administracji dopełnienia stosownych czynności. Ustalenia wymagała więc okoliczność, czy organ prowadząc przedmiotowe postępowanie pozostawał w bezczynności, a więc, czy istotnie żądana informacja stanowiła informację sektora publicznego w rozumieniu ustawy o ponownym wykorzystaniu informacji sektora publicznego.
Analiza akt administracyjnych niniejszej sprawy prowadziła do konkluzji, iż organ nie dopuścił się bezczynności, i rozpoznał wniosek strony inicjujący postępowanie. Poinformował bowiem wnioskodawcę o tym, że żądane informacje nie stanowią informacji sektora publicznego w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.
W ocenie tutejszego Sądu, organ miał zaś podstawy do wysnucia wyżej przywołanego wniosku. Co prawda istotnie, pojęcie "dokumentu" zostało sformułowane w ustawie o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego w sposób szerszy niż w ustawie o dostępie do informacji publicznej, lecz, wbrew twierdzeniom strony skarżącej, nie można skutecznie wywodzić z tego faktu wniosku, iż również pojęcie "informacji publicznej" należy odczytywać w inny sposób, niż to wynika z systematyki ustawy o dostępie do informacji publicznej.