Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung, Sędziowie WSA Anna Mierzejewska (spr.), Janusz Walawski, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2015 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w [...] na bezczynność Ministra Sportu i Turystyki w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] lipca 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Ministra Sportu i Turystyki do rozpatrzenia wniosku Stowarzyszenia [...] z dnia [...] lipca 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie informacji o odbytych spotkaniach Ministra Sportu i Turystyki za okres od [...] stycznia 2014 r. do [...] czerwca 2014 r., w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Ministra Sportu i Turystyki na rzecz Stowarzyszenia [...] kwotę 100 zł (słownie: sto złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wnioskiem z dnia [...] lipca 2014 r. [...] (dalej jako skarżąca) zwróciła się do Ministra Sportu i Turystyki o udostępnienie informacji publicznej w postaci kalendarza spotkań wymienionego Ministra za okres od [...] stycznia 2014 r. do [...] czerwca 2014 r., a ewentualnie wniosła o udostępnienie informacji o każdym odbytym w ww. okresie spotkaniu Ministra Sportu i Turystyki poprzez podanie daty spotkania (dzień i jeżeli istnieje godzina spotkania) oraz informacji z kim to spotkanie miało miejsce.
W odpowiedzi na powyższy wniosek, [...] lipca 2014 r. skarżącej udzielono informacji, iż kalendarz Ministra w świetle art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, nie stanowi informacji publicznej, jest jedynie narzędziem pomocniczym wspomagającym organizację oraz planowanie pracy i nie jest dokumentem urzędowym.
W związku z powyższym umieszczanie w kalendarzu terminu konkretnego zdarzenia ma charakter czynności czysto technicznej i nie jest dowodem na to, czy takie spotkanie się odbyło lub będzie. Informacje zamieszczone w kalendarzu nie przesądzają o kierunku działań organu administracji publicznej i nie są wyrazem jego stanowiska, a tylko takie dokumenty mają status informacji publicznej zgodnie z art. 6 ust 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
W skardze na bezczynność Ministra Sportu i Turystyki, która wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, [...] wskazała na naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP w zw. z art. 10 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, poprzez uznanie, że nie można uzyskać informacji o odbytych spotkaniach Ministra Rządu RP i wniosła o zobowiązanie organu do wykonania wniosku o udostępnienie informacji publicznej i zwrot kosztów postępowania.
Odwołując się do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, międzynarodowej literatury prawniczej i orzecznictwa sądów krajowych, skarżąca podkreśliła, że nieudzielenie informacji publicznej w postaci dokumentów wytworzonych przez władze państwowe, co do których nie istnieją określone ustawowo przepisy uniemożliwiające ich udostępnienie, jest ewidentnym naruszeniem art. 10 ETPC i naruszeniem praw człowieka.
Zdaniem skarżącej nie sposób nie wskazać, na jakiej podstawie Minister Sportu i Turystyki uważa, iż nie ma obowiązku udostępnienia informacji o spotkaniach jakie odbywa wykonując swoje obowiązki.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, wskazując, że skarżącej została udzielona odpowiedź na jej wniosek. Podniósł, że żądanie skarżącej nie jest informacją publiczną w rozumieniu przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Terminarz spotkań nie jest bowiem dokumentem urzędowym, gdyż nie zawiera on oświadczeń woli lub wiedzy funkcjonariusza publicznego. Jest co najwyżej narzędziem biurowym, wspomagającym organizację i planowanie pracy piastuna organu. Umieszczenie w kalendarzu terminu konkretnego wydarzenia ma charakter czynności czysto technicznej i nie zaświadcza o stanie faktycznym, tj. o tym, czy z pewnością się ono odbyło lub odbędzie.