Sprawa ze skargi na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska, Sędziowie WSA Olga Żurawska-Matusiak (spr.), Janusz Walawski, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi [...] S.A. z siedzibą w [...] na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] czerwca 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do rozpoznania wniosku strony skarżącej [...] S.A. z siedzibą w [...] z dnia [...] czerwca 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz strony skarżącej [...] S.A. z siedzibą w [...] kwotę 357 (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/6

[...] S.A. z siedzibą w [...], wnioskiem z [...] czerwca 2012 r., nr [...] wystąpiła do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad o udzielenie drogą elektroniczną lub w formie kserokopii na adres przedstawiciela wykonawcy - T. S. informacji publicznej w postaci raportu z weryfikacji dokumentacji projektowej wraz z raportem końcowym dla zadania: [...], opracowanego na podstawie umowy zawartej pomiędzy GDDKiA a Konsorcjum firm: [...] Sp. z o. o. i [...] Sp. j.

Pismem z [...] czerwca 2012 r. nr [...], Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad odpowiedziała, że powyższy raport z weryfikacji dokumentacji projektowej oraz raport końcowy są dokumentami roboczymi o charakterze wewnętrznym, wytworzonym przez GDDKiA lub inne podmioty i nie zawierają informacji publicznej, stąd też nie podlegają udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, skarżąca [...] S. A. wniosła o zobowiązanie organu do rozpatrzenia jej wniosku [...] czerwca 2012 r. oraz o zasądzenie od organu na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu stwierdziła, że pismo organu z [...] czerwca 2012 r. nie stanowi decyzji administracyjnej, odmawiającej udzielenia informacji publicznej. Ponadto stwierdziła, że w przedmiotowej sprawie wykonanie Raportu zostało zlecone Konsorcjum firm: [...] Sp. z o. o. i [...] Sp. j. w trybie przetargu nieograniczonego zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych - umowa z [...] kwietnia 2009 r. nr [...]. Wykonanie raportu zostało więc sfinansowane ze środków publicznych w trybie zamówienia publicznego, a jego treść dotyczy w sposób bezpośredni spraw publicznych, tj. realizacji Kontraktu: [...], który to kontrakt też jest finansowany ze środków publicznych. Ten istotny w sprawie aspekt powoduje, iż zastosowanie ma w tym przypadku art. 139 ust. 3 ustawy Prawo o zamówieniach publicznych, który choć wprost nie reguluje materii jawności dokumentów związanych z wykonywaniem umowy o udzielenie zamówienia publicznego, to zapewniając jawność umowy odsyła do zasad udostępnienia informacji określonych w przepisach o dostępie do informacji publicznej. Zdaniem strony skarżącej istotna jest również okoliczność, że raport dotyczy istniejącej dokumentacji projektowej, wykonanej przez projektanta wybranego w drodze zamówienia publicznego za publiczne pieniądze i ma oceniać prawidłowość przygotowanej już dokumentacji, na podstawie której budowana jest publiczna droga. W tej sytuacji, mając choćby na uwadze bezpieczeństwo przyszłych użytkowników drogi, przedmiotowy raport tym bardziej winien być jawny i poddany kontroli społecznej. Reasumując, przedmiotowy raport -zdaniem skarżącej- ma charakter opinii technicznej o szczególnym znaczeniu dla interesu publicznego, ponieważ zawiera informacje o prawidłowości projektowania publicznej drogi ekspresowej i tym samym bezpośrednio dotyczy bezpieczeństwa wszystkich użytkowników tej drogi. Z kolei Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad jest organem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej, a raport został wytworzony na jego zlecenie, a więc odnosi się do podmiotu wykonującego funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez niego zadań władzy publicznej i gospodarowania majątkiem Skarbu Państwa.

Strona 1/6