Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Sędziowie WSA Ewa Pisula - Dąbrowska (sprawozdawca), Andrzej Kołodziej, Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi [...] S. A. z siedzibą w [...] na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] czerwca 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej (dotyczy raportu otwarcia opracowanego przez Konsultanta w ramach Umowy zawartej pomiędzy GDDKiA a Konsultantem) 1. zobowiązuje Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do rozpoznania wniosku [...] S. A. z siedzibą w [...] z dnia [...] czerwca 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania; 2. stwierdza, że bezczynność organu w zakresie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz [...] S. A. z siedzibą w [...] kwotę 357 (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
[...] S.A. z siedzibą w [...] (zwane dalej spółką) wnioskiem z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] zwróciła się do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad o udostępnienie informacji publicznej w zakresie budowy drogi ekspresowej S-2, a konkretnie "Raportu otwarcia (wraz ze wszystkimi poprawkami - jeśli były) opracowanego przez Konsultanta w ramach Umowy zawartej pomiędzy GDDKiA a Konsultantem na "Zarządzanie projektem unijnym w zakresie budowy drogi ekspresowej S-2 od węzła "Konotopa" do węzła "Puławska" długości ok. 15 km wraz z odcinkiem drogi ekspresowej długości ok. 5 km łączącej węzeł "Lotnisko" z węzłem "Międzynarodowy Port Lotniczy Okęcie" i z węzłem "Marynarska". Etap lII: Południowa Obwodnica Warszawy S2 - odcinek od węzła "Konotopa" (bez węzła) do węzła "Lotnisko" (bez węzła) w tym pełnienie nadzoru nad realizacją robót". Jako podstawę żądania spółka wskazała art. 2 ust. 1 i art. 10 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 139 ust. 3 ustawy - Prawo zamówień publicznych.
W odpowiedzi na powyższy wniosek Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad pismem z dnia [...] czerwca 2012 r. poinformował spółkę, iż raport z otwarcia nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej i nie podlega udostępnieniu.
W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie spółka, wnosząc o zobowiązanie organu do udzielenia informacji publicznej, podniosła, że żądane informacje posiadają walor informacji publicznej w rozumieniu art. 1 i 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wskazała, że raport został wytworzony przez władze publiczne w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.
W odpowiedzi na skargę Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Prawo do informacji wynika z art. 10 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. nr 60, poz. 284 ze zm.), która obowiązuje w Polsce od dnia 19 stycznia 1993 r. oraz z art. 10 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, ratyfikowanego przez Polskę w 1977 r. (Dz. U. z 1977 r. nr 38, poz. 167). Artykuł 10 Konwencji, (zwanej dalej konwencją europejską), zapewnia wolność każdego do otrzymywania i przekazywania informacji i idei, bez ingerencji władz publicznych i bez względu na granice państwowe (art. 10 ust. 1). Korzystanie z tej wolności może podlegać wymaganiom i ograniczeniom, wskazanym w art. 10 ust. 2 konwencji europejskiej. Artykuł 19 ust. 2 Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych formułuje prawo do informacji, jako prawo każdego do swobodnego wyrażania poglądów, które obejmuje swobodę poszukiwania, otrzymywania i rozpowszechniania wszelkich informacji i poglądów, bez względu na granice państwowe. Obydwa akty prawne wyposażają każdego w prawo do wolności informacji.