Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk (sprawozdawca), Sędziowie WSA Ewa Pisula - Dąbrowska, Janusz Walawski, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 9 listopada 2016 r. sprawy ze skargi K. G. na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie rozpoznania wniosku nr [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do rozpatrzenia wniosku nr [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala wniosek o wymierzenie grzywny; 4. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz K. G. kwotę 597 (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 24 maja 2016 r. K.G., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w zakresie rozpatrzenia złożonego w drodze e-mail wniosku nr [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. obejmującego żądanie udostępnienia ekspertyz dotyczących wad tunelu [...] w [...] zrealizowanego w ramach zamówienia publicznego pn. ".Budowa Drogi Ekspresowej [...] wraz z budową łącznika z [...] i ul. [...] w [...] - Etap II".
Pełnomocnik wniósł o zobowiązanie organu do rozpoznania wymienionego wniosku w terminie 14 dni od daty zwrotu akt wraz z prawomocnym wyrokiem, stwierdzenie, że bezczynność organu nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa, wymierzenie grzywny na podstawie art. 149 ust. 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w wysokości jednokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Pełnomocnik zarzucił naruszenie art. 13 ust. 1 i 2, art. 6 u.d.i.p. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie przez organ, że żądane dokumenty nie stanowią informacji publicznej, mimo iż żądane dokumenty mają charakter informacji publicznej i zostały sporządzone w związku i w celu realizacji zamówienia publicznego, art. 2 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i błędne przyjęcie, że żądane informacje wykraczając poza zakres przedmiotowy ustawy, pomimo iż są one objęte jej regulacją, ponieważ dotyczą mienia publicznego, art. 6 ust. 2 ustawy poprzez jego niezastosowanie mimo, że objęte żądaniem wniosku dokumenty mają charakteru dokumentów urzędowych, gdyż zostały sporządzone z udziałem funkcjonariuszy publicznych i zawierają oświadczenia funkcjonariuszy publicznych, art. 14 ustawy poprzez jego niezastosowanie i nieudostępnienie informacji zgodnie i w sposób przewidziany ustawą.
Pełnomocnik skarżącego wskazał, że pismem z dnia [...] sierpnia 2015 r.
(nr [...]) Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wskazał, iż żądana informacja ma charakter wewnętrzny i nie ma charakteru publicznego.
Pismem z dnia [...] kwietnia 2016 r. pełnomocnik skarżącego wezwał ponownie organ do udostępnienia informacji publicznej. Wskazał, że stan bezczynności organu nadal trwa. Podał, że informacją publiczną są nie tylko dokumenty bezpośrednio zredagowane i wytworzone przez organy administracji publicznej, ale także te dokumenty, których organ używa do zrealizowania powierzonych mu prawem zadań. Pojęcie dokumentu urzędowego różni się od dokumentu zawierającego informację publiczną. Istotne znaczenie ma zatem nie to, czy dokument został sporządzony przez funkcjonariusza publicznego w znaczeniu przepisów k.k., lecz przede wszystkim to, czy zawiera on informację publiczną.