Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk (spr.), Sędzia WSA Andrzej Góraj, Sędzia WSA Joanna Kruszewska-Grońska, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 maja 2022 r. sprawy ze skargi S. G. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] grudnia 2021 r. o udostępnienie informacji publicznej oddala skargę
Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2021 r. S. G. prowadzący działalność gospodarczą "[...]", reprezentowany przez radcę prawnego wniósł do Państwowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] o udostępnienie informacji publicznej w trybie dostępu do informacji publicznej:
- o czynnościach jakie zostały podjęte przez PINB [...] w prowadzonej sprawie niespełnienia przez budynek [...] położony przy ul. [...] w [...] wymagań w zakresie bezpieczeństwa pożarowego oraz użyciu materiałów niezgodnych z przepisami prawa budowlanego; - udostępnienie kopii wszystkich pism, które zostały dotychczas wydane w tej sprawie przez PINB w ramach w/w sprawy.
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego [...] pismem z dnia [...] stycznia 2022 r. w odpowiedzi udzielonej na wymieniony wniosek wskazał, że ww. żądanie nie mieści się w ustawowym pojęciu informacji publicznej. Podał, że pismem z dnia [...].11.2021 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego [...] poinformował S. G., iż na wniosek z dnia [...].11.2021 r. z prośbą o udzielenie informacji o czynnościach podjętych przez organ w sprawie niespełnienia przez budynek [...] położony przy ul. [...] w [...] wymagań w zakresie bezpieczeństwa pożarowego oraz użyciu materiałów nie zgodnych z przepisami prawa budowlanego, nie uzyska informacji, gdyż nie został uznany za stronę postępowania w rozumieniu art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego. Z przedłożonych przez S. G. dokumentów wynika bowiem, że w ramach prowadzonej firmy [...] był wykonawcą robót budowlanych przy ww. budynku na podstawie podpisanej z inwestorem umowy cywilnoprawnej, w ramach której był wykonawcą badanych przez organ elementów budynku i nie jest uczestnikiem procesu budowlanego w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Mając na uwadze powyższe, w ocenie organu wniosek z dnia [...].12.2021 r., jest próbą ominięcia przepisów ustawy Kodeks postępowania administracyjnego i uzyskanie informacji w sprawie nie będącej sprawą publiczną. Wskazać przy tym należy, iż pomiędzy S. G. a inwestorem przedmiotowego budynku istnieje konflikt, czego skutkiem był spór cywilny zakończony wyrokiem Sądu Arbitrażowego przy Krajowej Izbie Gospodarczej w [...].
Organ wskazał, że Celem ustawy o dostępie do informacji publicznej nie jest zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb wnioskodawcy. Ustawa o dostępie do informacji publicznej ma służyć uniwersalnemu dobru powszechnemu związanemu z funkcjonowaniem publicznych instytucji. Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych, utrwalił się wobec tego pogląd, iż wnioski o udostępnienie informacji publicznej składane przez podmioty, których interesów dotyczą nie są wnioskami o udzielenie informacji publicznej, nie odnoszą się bowiem do "sprawy publicznej". Powyższe stanowisko jest ugruntowane w orzecznictwie (I OSK 2777/16 - Wyrok NSA). Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. w wyroku NSA w sprawach o sygn. I OSK 430/14, I OSK 1696/12, I OSK 617/14, I OSK 769/12, I OSK 1797/10, I OSK 545/09, I OSK 1035/10. Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego sytuacja taka jest określana jako nadużycie prawa dostępu do informacji publicznej. Nadużywanie publicznego prawa podmiotowego ma miejsce wówczas, gdy podejmuje się próbę korzystania z instytucji dostępu do informacji publicznej dla osiągnięcia celu innego aniżeli troska o dobro publiczne, jakim jest w szczególności prawo do przejrzystego państwa, jego struktur, przestrzegania prawa przez podmioty życia publicznego, jawności funkcjonowania administracji i innych organów {vide: J. Drachal, "Prawo do informacji publicznej w świetle wykładni funkcjonalnej" (w;) J. Góral, R. Hauser i J. Trzciński, "Sądownictwo administracyjne gwarantem wolności i praw obywatelskich" 1980-2005, Naczelny Sąd Administracyjny, W-wa, 2005 r, s. 146-147; wyrok NSA z dnia 16 października 2015 r. sygn. akt I OSK 1992/14; wyrok NSA z dnia 23 listopada 2016 r., sygn. akt I OSK 1601/15; wyrok NSA z dnia 14 lutego 2017 r, sygn. akt l OSK 2642/16). Ustawa o dostępie do informacji publicznej nie może być nadużywana i wykorzystywana w czysto prywatnych sprawach. Z żądania udostępnienia informacji publicznej musi wynikać interes obiektywny a nie subiektywny. Skoro zatem ze zgromadzonych przez organ dokumentów, wprost wynika, że wniosek z dnia [...].12.2021 r. odnosi się do informacji, które mają posłużyć do załatwiania indywidualnej sprawy osoby składającej wniosek o udostępnienie informacji publicznej, nie zaś do istotnej kontroli społeczeństwa nad organami władzy publicznej i podmiotami wykonującymi zadania publiczne, to uznać należy, iż nie odnosi się on do informacji publicznej. W związku z powyższym w ocenie organu żądany zakres informacji nie mieści się w ustawowym katalogu pojęcia informacji publicznej, wobec czego, biorąc pod uwagę orzecznictwo sądowo-administracyjne (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14.01.2011 sygn. akt II SA/Wa 1766/10); "jeżeli żądanie nie dotyczy informacji publicznej, organ powinien powiadomić podmiot żądający udostępnienia informacji pismem, że jego wniosek nie znajduje podstaw w przepisach prawa", co niniejszym czyni.