Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędzia WSA Iwona Dąbrowska, Sędzia WSA Iwona Maciejuk (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi W. S. na bezczynność Rady Gminy K. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] października 2017 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Radę Gminy K. do rozpoznania wniosku W. S. z dnia [...] października 2017 r. o udostępnienie informacji publicznej w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Rady Gminy K. na rzecz W. S. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wnioskiem e-mail z dnia [...] października 2017 r. W. S. zwrócił się do Rady Gminy K. o udostępnienie informacji publicznej poprzez poinformowanie, czy Rada Gminy K. wyraziła zgodę na zakup przez Gminę działek o nr ew. [...],[...][...],[...],[...] w m. M., a jeśli tak to wniósł o przesłanie kopii uchwały w tej sprawie.
Pismem z dnia 19 lutego 2018 r. W. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Rady Gminy K. w przedmiocie rozpatrzenia wymienionego wyżej wniosku z dnia [...] października 2017 r. Skarżący powołując się na art. 13, 14, 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, i art. 61 Konstytucji RP wniósł o zobowiązanie organu do rozpoznania jego wniosku, stwierdzenie, że organ rażąco naruszył prawo i wymierzenie organowi grzywny w oparciu o art. 149 § 2 P.p.s.a. w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 tej ustawy oraz zasądzenie od organu zwrotu kosztów postępowania, w tym zastępstwa procesowego.
W uzasadnieniu wskazał, że pomimo upływu trzech miesięcy organ nie odpowiedział na jego wniosek. Wskazał na nieuzasadnioną zwłokę w rozpatrzeniu wniosku.
Rada Gminy K. w odpowiedzi z dnia [...] marca 2018 r. na skargę W. S. wniosła o jej oddalenie jako bezzasadnej ewentualnie umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego. Wniosła o oddalenie wniosku o wymierzenie grzywny i oddalenie wniosku o stwierdzenie rażącego naruszenia prawa. W uzasadnieniu organ wskazał, że ocena niniejszej sprawy wymaga sięgnięcia do zasad funkcjonalnej wykładni prawa do informacji publicznej czyli wskazania na cel ustanowienia tego prawa. Prawo do informacji nie było nigdy gwarantem ochrony jednostkowych interesów obywateli i innych podmiotów prawa, lecz zawsze wiązało się z interesem ogólnym - dobrem publicznym. Organ zwrócił uwagę na fakt ogromnej liczby spraw wszczynanych przez W. i J. S. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej. Przykładowo, w 2017 r. obaj wnioskodawcy (w istocie jest to jeden wnioskodawca) skierowali do tutejszego Urzędu (obu organów Gminy) ponad 1200 wniosków w trybie dostępu do informacji publicznej, w 2018r. do dnia udzielenia odpowiedzi na skargę - wpłynęło od ww. wnioskodawców ponad 200 wniosków, nie licząc pozostałej korespondencji, skarg, odwołań, zażaleń i korespondencji otrzymywanej od innych instytucji i organów w związku z "zawiadomieniami" kierowanymi przez w/w osoby, przy czym tego typu zachowania wnioskodawców mają miejsce od wielu lat. Okoliczność ta dowodzi niezrozumienia przez W. i J. S. istoty uprawnień stworzonych przez ustawę o dostępie do informacji publicznej, bądź świadczy o celowym nadużywaniu prawa w omawianym zakresie, by w efekcie utrudnić funkcjonowanie wybranym instytucjom, a w szczególności paraliżują te instytucje np. tak niewielkie jednostki administracyjne jak tutejszy Urząd Gminy zatrudniający niespełna 30 osób, które zamiast wykonywania powierzonych im obowiązków służbowych, są zmuszone poświęcać czas na rozpatrywanie często niedorzecznych wniosków obu skarżących.