Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi D. D. na bezczynność Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w udostępnieniu informacji publicznej 1) umarza postępowanie w przedmiocie udzielenia informacji publicznej; 2) stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3) zasądza od Dyrektora Domu Pomocy Społecznej na rzecz skarżącego kwotę 100 zł (słownie: sto złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 4) oddala wniosek o zasądzenie kosztów postępowania w pozostałym zakresie.
Wnioskiem z dnia 12 października 2016 r., "[...]" (dalej jako: "skarżący") zwrócił się drogą elektroniczną do Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w "[...]" (dalej jako: "organ"), o udostępnienie informacji publicznej w postaci wszystkich umów zawartych przez ten organ w okresie od 1 lutego 2016 r. do 6 lutego 2016 r., przez przesłanie skanów tych umów na wskazany adres e-mail.
W piśmie z dnia 19 października 2016 r., organ poinformował skarżącego, że informacja może zostać udzielona jedynie w odpowiedzi na prawidłowo podpisany wniosek. W przypadku braku podpisu, wniosek nie może być rozpatrzony.
W dniu 27 grudnia 2016 r. skarżący, reprezentowany przez radcę prawnego, zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie bezczynność Dyrektora Domu Pomocy Społecznej w "[...]", wnosząc o zobowiązanie organu do rozpoznania wniosku z dnia 12 października 2016 r. i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Wskazał, że w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych stanowisko organu dotyczące obowiązku podpisania wniosku jest błędne. W tej sytuacji, Dyrektor Domu Pomocy Społecznej, jako organ zobowiązany do udzielenia informacji publicznej, pozostaje w bezczynności, gdyż nie udzielił wnioskowanej informacji, ani nie wydał decyzji o odmowie jej udostępnienia.
W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej oddalenie. Wyjaśnił, że po wpłynięciu skargi, ponownie przeanalizował wniosek skarżącego i w dniu 26 stycznia 2017 r. udzielił wnioskowanej informacji w żądany sposób. Tym samym, wypełnione zostało żądanie wnioskodawcy i skarga jest bezprzedmiotowa.
Pismem z dnia 15 lutego 2016 r., skarżący potwierdził, że bezczynność organu ustała w dniu 26 stycznia 2017 r. i wniósł o umorzenie postępowania oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1066) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.), zwanej dalej: "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Przedmiotowa kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W myśl art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.
W tym zakresie przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie. Instytucja skargi na bezczynność organu ma na celu ochronę praw strony przez doprowadzenie do wydania w sprawie rozstrzygnięcia lub podjęcia innej czynności dotyczącej uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.