Sprawa ze skargi na bezczynność Dziekana Wydziału w udostępnieniu informacji publicznej I. zobowiązuje Dziekana Wydziału do rozpoznania wniosku skarżącej z dnia "[...]" - w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt administracyjnych; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. nie wymierza organowi grzywny; IV. zasądza od Dziekana Wydziału na rzecz skarżącej kwotę 340 zł (trzysta czterdzieści złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sentencja

Dnia 30 października 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2014 roku sprawy ze skargi E. D. na bezczynność Dziekana Wydziału w udostępnieniu informacji publicznej I. zobowiązuje Dziekana Wydziału do rozpoznania wniosku skarżącej z dnia "[...]" - w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt administracyjnych; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. nie wymierza organowi grzywny; IV. zasądza od Dziekana Wydziału na rzecz skarżącej kwotę 340 zł (trzysta czterdzieści złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/5

W dniu 22 maja 2014r. E. D. wystąpiła do Dziekana Wydziału Socjologii i Pedagogiki Wyższej Szkoły Informatyki i Ekonomii Towarzystwa Wiedzy Powszechnej o udostępnienie informacji publicznej obejmujacej treść jednej (dowolnie wybranej) decyzji administracyjnej w przedmiocie przyjęcia na studia I stopnia kierunek pedagogika w 2013r.

W dniu 11 sierpnia 2014r. E. D., reprezentowana przez radcę prawnego P. B., zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie bezczynność organu w załatwieniu powyższego wniosku. Wniosła o zasądzenie od organu kosztów postępowania według norm przepisanych oraz o niewymierzanie organowi grzywny.

W dniu 20 sierpnia 2014r. Dziekan Wydziału Socjologii i Pedagogiki Wyższej Szkoły Informatyki i Ekonomii Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, reprezentowany przez r.pr. E. S., przekazał tutejszemu Sądowi skargę wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę. Wniósł o oddalenie skargi, argumentując, ze niepubliczna uczelnia wyższa nie mieści się w kategorii podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji publicznej. Podniesiono, że uczelnia jest autonomiczna we wszelkich obszarach swojego działania na zasadach określonych art. 4 ust. 1 ustawy o szkolnictwie wyższym. Podkreślono, że uczelnia niepubliczna nie jest organem administracji publicznej, o którym mowa w art. 1 pkt 1 k.p.a. Wskazano, że odpowiednie stosowanie przepisów k.p.a. ma zapewnić tylko minimum procedury, niezbędnej dla załatwienia sprawy i zachowania uprawnień strony, przy uwzględnieniu specyfiki szkoły wyższej. W ramach tej odpowiedzialności nie sposób oczekiwać, aby uczelnia publiczna działała tak jak organ administracji publicznej, gdyż została powołana do zupełnie innych zadań, których zakres wynika z art. 4 ustawy o szkolnictwie wyższym. Zważono także, że decyzja w przedmiocie przyjęcia na studia nie rodzi żadnych skutków odnoszących się do gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Korzystanie przez uczelnie niepubliczne ze środków publicznych ogranicza się bowiem do możliwości uzyskania dotacji lub środków na finansowanie badań naukowych i prac rozwojowych prowadzonych w uczelni oraz administrowanie środkami przeznaczonymi na pomoc materialną dla studentów. Reasumując, organ wskazał, że wniosek skarżącej nie dotyczy sprawy publicznej, a żądana informacja nie powinna być udostępniona w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Dziekan Wydziału, jako podmiot wykonujący zadania publiczne - nie miał obowiązku ani prawa do udzielenia informacji zgodnej z treścią wniosku. Jednocześnie zauważono, że nawet gdyby przyjąć, że treść decyzji w przedmiocie przyjęcia na studia w uczelni niepublicznej ma charakter informacji publicznej, to prawo do takiej informacji podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej (art. 5 ust. 2 ustawy ).

Strona 1/5