Dnia 12 maja 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Sekunda - Lenczewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Sieniuć, Sędzia WSA Agnieszka Grosińska, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 maja 2020 roku sprawy ze skargi ze skargi R. G. na bezczynność Prokuratora Okręgowego w Ł. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Prokuratora Okręgowego w Ł. do załatwienia wniosku skarżącego R. G. z dnia 17 lipca 2019 r., w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt organowi; 2. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa; 3. zasądza od Prokuratora Okręgowego w Ł. na rzecz R. G. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. A.B.
W dniu 3 lipca 2019 r. R. G. przesłał drogą elektroniczną do Prokuratury Okręgowej w Ł. wniosek z dnia 2 lipca 2019 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie pełnienia przez prokurator K. M. dyżurów zdarzeniowych, o których mowa w § 52 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 kwietnia 2016 r. Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, w maju oraz czerwcu 2019 r. Wnioskodawca żądał także wskazania podstaw prawnych, które ewentualnie zwalniały ww. prokuratora z obowiązku pełnienia tego rodzaju dyżurów.
Pismem z dnia 16 lipca 2019 r. skierowanym do R. G. Prokurator Okręgowy w Ł. wskazał, iż prokurator K. M. nie była wyznaczona w maju oraz czerwcu 2019 r. do pełnienia dyżurów zdarzeniowych poza godzinami urzędowania Prokuratury Okręgowej w Ł. Nadmieniono, iż prokurator K. M. pełniła dyżur w dniu 1 lipca 2019 r.
Następnie, w dniu 18 lipca 2019 r. R. G. przesłał drogą elektroniczną pismo z 17 lipca 2019 r., w którym zażądał wskazania przyczyn, dla których ww. prokurator nie była wyznaczana do pełnienia dyżurów zdarzeniowych w maju i czerwcu 2019 r.
W odpowiedzi, w dniu 30 lipca 2019 r. skierowano do R. G. pismo, w którym stwierdzono, iż okoliczność wymieniona we wniosku z 17 lipca 2019 r. nie dotyczy informacji publicznej i tym samym brak jest możliwości nadania wnioskowi biegu w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
R. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Prokuratury Okręgowej w Ł. w zakresie rozpoznania jego wniosków z dnia 2 i 17 lipca 2019 r. W uzasadnieniu skarżący stwierdził, iż nie zgadza się ze stanowiskiem organu, że wnioskowane w tym piśmie informacje nie dotyczą informacji publicznej, a nadto zarzucił Prokuraturze Okręgowej w Ł. błędne niepouczenie go o uprawnieniu wniesienia środka odwoławczego. Stanowisko organu narusza w jego ocenie prawo do informacji publicznej określone w art. 2 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej i art. 61 Konstytucji RP.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II skarga dotycząca wniosku z dnia 2 lipca 2019 r. została zarejestrowana za sygn. akt II SAB/Łd 86/19 i prawomocnym postanowieniem z dnia 9 października 2019 r. odrzucona.
Przedmiotowa skarga dotyczy wniosku z dnia 17 lipca 2019 r.
W odpowiedzi na skargę Prokurator wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej, podnosząc, iż Prokuratura Okręgowa w Ł. nie pozostaje w bezczynności w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.
W uzasadnieniu podano, iż Prokuratura Okręgowa w Ł. w ustawowym terminie 14 dni (liczonym od daty wpływu wniosku) rozpoznawała wniosek skarżącego z dnia 2 lipca br. Sposób rozpoznania również był prawidłowy, bowiem uznając, iż zakres wnioskowanych informacji w pierwotnym wniosku stanowi informację publiczną w rozumieniu ww. ustawy - przekazano dane, czyniące zadość żądaniu. Żądanie podania przez organ zobowiązany podstaw prawnych działań lub zaniechań w zakresie organizacji pracy jednostek prokuratury nie stanowi desygnatu pojęcia informacji publicznej. Skoro - zgodnie z ugruntowaną interpretacją tego pojęcia - przedmiotem informacji publicznej w przypadku organów władzy publicznej i osób pełniących funkcje publiczne jest ich działalność, która jest szczegółowo unormowana prawnie to wniosek o wskazanie podstaw prawnych działań lub zaniechań organów jest nieuprawniony. Bezsporne jest w orzecznictwie sądowoadministracyjnym oraz poglądach doktryny, że pojęcie informacji publicznej odnosi się do sfery faktów (przede wszystkim informacji ujętych w wytworzonych przez ten organ dokumentach), nie zaś do prawa, nawet jeśli odnosi się ono do funkcjonowania tychże organów. Ponadto sposób rozpoznania wniosku R. G. z dnia 17 lipca 2019 r. także był prawidłowy. Wobec uznania, iż zakres wnioskowanej informacji nie stanowi informacji publicznej, o fakcie tym wnioskodawcę poinformowano stosownym pismem. W tym przypadku nie zachodziły podstawy do wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej, albowiem ww. decyzję wydaje się jedynie wówczas, gdy chodzi o informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jeżeli zaś żądanie nie dotyczy informacji publicznej, to nie ma podstaw do wydawania decyzji na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, lecz należy wnioskodawcę poinformować pismem, że sprawa nie dotyczy informacji publicznej, (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 listopada 2012 roku - sygn. I OSK 2592/12). Skoro zatem w powyższym zakresie nie wydawano decyzji, to brak jest podstaw do uznania, iż w piśmie informującym wnioskodawcę należało zawrzeć pouczenie o możliwości złożenia skargi na bezczynność organu, jeśli wnioskodawca uzna ww. stanowisko organu za błędne. Na obowiązek taki nie wskazuje się ani w treści ustawy o dostępie do informacji publicznej, ani w orzecznictwie. Przytoczone w treści skargi na tę okoliczność orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 lutego 2002 roku (sygn. II SA 2289/01) nie dotyczy omawianego przypadku, lecz wydania - nota bene nie w oparciu o ustawę o dostępie do informacji publicznej - decyzji administracyjnej, toteż argument taki należy uznać za całkowicie chybiony. Jednocześnie Prokurator podtrzymał stanowisko, iż zakres wnioskowanych przez skarżącego informacji w zakresie powodów nie ujęcia prokurator K. M. w harmonogramie dyżurów zdarzeniowych nie mieści się w pojęciu "informacji publicznej". Jak podkreślił Prokurator w orzecznictwie sądowo-administracyjnym, nie każde działanie organu władzy publicznej będzie przedmiotem informacji publicznej, lecz tylko takie, które zawiera pewien dodatkowy element w postaci "sprawy publicznej". Sprawą publiczną jest działalność m.in. organów władzy publicznej w zakresie wykonywania zadań władzy publicznej oraz gospodarowania mieniem publicznym, czyli mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa" (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2017 r. (I OSK1653/15). Informacje na temat sposobu wykonywania obowiązków służbowych przez prokuratora nie są natomiast informacją o "sprawach publicznych". Jak wskazano, wniosek R. G. w zakresie pełnienia przez określonego prokuratora dyżurów zdarzeniowych uznano za odnoszący się do ww. kategorii spraw, bowiem dotyczył ogólnych zasad realizacji obowiązków służbowych prokuratorów, a więc funkcjonariuszy publicznych. Jednakże informacja odnośnie powodów nieujęcia prokuratora w harmonogramie dyżurów wyznaczonych w maju i czerwcu 2019 r. odnosi się już do sfery wewnętrznych działań i decyzji prokuratury. Nie dotyczą one bezpośrednio "spraw publicznych", lecz są działaniami organizacyjno-technicznymi związanymi z określaniem zadań i czynności służbowych prokuratorów, w tym przypadku - ustalaniem grafiku dyżurów zdarzeniowych pełnionych przez prokuratorów wykonujących obowiązki służbowe w Prokuraturze Okręgowej w Ł. Prokurator powołał się na pogląd doktryny, wedle którego "zakres przedmiotowy ustawy obejmuje dostęp tylko do informacji publicznej, a nie publiczny dostęp do wszelkich informacji. W związku z tym warto również zwrócić uwagę na te orzeczenia, w których wskazuje się, jakie informacje nie mają przymiotu informacji publicznej. Przykładowo waloru informacji publicznej nie mają: (...) treść polecenia służbowego, które stanowi narzędzie pracodawcy w zakresie kierowania wykonywania pracy przez pracownika i wynika z zasady jego podporządkowania (wyrok WSA w Warszawie z 23 maja 2007 r., II SA/Wa 875/06)" -vide: Irena Kamińska, Mirosława Rozbicka-Ostrowska - Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, wyd. II, Wolters Kluwer 2016 r.