Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędziowie Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Sędzia WSA Krzysztof Armański, , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 20 marca 2019 r. sprawy ze skargi K. S. na bezczynność Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.
II SAB/Ke 6/19
Uzasadnienie
W dniu 14 stycznia 2019 r. do Powiatowego Urzędu Pracy wpłynęła skierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skarga K. S. na bezczynność Dyrektora PUP w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku z dnia 29 listopada 2018 r. o udostępnienie informacji publicznej. Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępnie do informacji publicznej ("udip") poprzez nieudostępnienie żądanej informacji. Na tej podstawie wniosła o zobowiązanie organu do realizacji wniosku z dnia 29 listopada 2018 r., zasądzenie kosztów postępowania, orzeczenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz o wymierzenie grzywny.
W uzasadnieniu skarżąca podała, że ww. wnioskiem wystąpiła do Dyrektora PUP o udostępnienie następujących informacji: 1) listy obecności Dyrektora PUP, jego zastępcy i głównego księgowego za okres od 24 marca do 28 listopada 2018 r.; 2) ewidencji wyjść służbowych i prywatnych za ww. okres, które znajdują się w sekretariacie PUP. W odpowiedzi organ, w piśmie z dnia 11 grudnia 2018 r., odmówił żądanej informacji stwierdzając, że wniosek stanowi nadużycie prawa do dostępu do informacji publicznej.
Skarżąca powołała się na art. 10 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka (...) i art. 61 Konstytucji RP, gwarantujące prawo dostępu do informacji publicznej. Wskazała na wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie K 8/15, gdzie stwierdzono, że wyjątki od prawa dostępu do informacji publicznej powinny być rozpatrywane tak, by w jak najszerszy sposób zapewnić dostęp do tej informacji. Przepis art. 2 ust. 2 udip zakazuje zaś żądać od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej wykazania interesu prawnego lub faktycznego. Na poparcie swojego stanowiska skarżąca przywołała wyrok WSA w Gdańsku w sprawie II SAB/Gd 5/14.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor PUP wniósł o jej oddalenie w całości.
W uzasadnieniu organ wskazał, że skarżąca złożyła do PUP już 17 wniosków (pism, ponagleń) o udostępnienie informacji publicznej, w dniu 5 stycznia 2018 r. (3 wnioski), 26 stycznia 2018 r. (5 wniosków i pismo-ponaglenie), 23 marca 2018 r. (2 wnioski) oraz 9 kwietnia, 18 kwietnia, 7 maja, 24 maja, 23 lipca i 28 listopada 2018 r. (po jednym wniosku). Wnioski te zaczęła składać po tym jak z powodu niedotrzymania warunków umowy organ rozwiązał z jej matką (reprezentowaną przez skarżącą), umowę nr [...] z dnia 4 grudnia 2017 r. w przedmiocie refundacji kosztów wyposażenia stanowisk pracy.
Organ wskazał, ze skarżąca żąda informacji o osobach bezpośrednio zaangażowanych w realizację rozwiązanej umowy. Zachowanie skarżącej cechuje uporczywość w składaniu kolejnych wniosków. Zdaniem organu działanie skarżącej nie jest podyktowane troską o dobro publiczne (przejrzyste państwo, przestrzeganie prawa przez podmioty życia publicznego, jawność działania administracji), ale szykanowanie pracowników PUP , wywołanie dolegliwości u adresata wniosków, utrudnianie funkcjonowania urzędu. Świadczy o tym seryjność wniosków, model działania skarżącej, okoliczność czasowa między składaniem wniosków a rozwiązaniem umowy o dofinansowanie, osobiste wizyty w urzędzie i nieprzyjemne rozmowy na temat umowy.