Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Anna Siedlecka Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Biłous po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 listopada 2013r. sprawy ze skarg S. K., D. K., N. K. i D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala skargi.
Stan faktyczny i prawny sprawy rozpoznanej zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. nr [...] z dnia [...] r. wydanej na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 157 § 1 i art. 156 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. z 2013 r., poz. 267) - dalej k.p.a. przedstawia się następująco.
Wójt Gminy Ś. K. w dniu [...] r. wydał decyzję o znaku [...], którą ustalił dla D. K. i J. K. opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wysokości 194826,00 zł., w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i sprzedażą przez właściciela nieruchomości położonej w obrębie R., gmina Ś. K., oznaczonej w operacie ewidencji gruntów jako działki o numerach [...], [...], [...], [...] , [...], [...], i udział 1/3 w działce [...] i [...] oraz udział 1/13 w działce[...] . W decyzji określono także 14 dniowy termin do wniesienia ww. kwoty na konto Urzędu Gminy Ś. K. liczony od daty, w której decyzja stanie się ostateczna. Na uzasadnienie decyzji podano, że nieruchomość położona w R. oznaczona w operacie ewidencji gruntów jako [...], [...], [...], [...], [...], [...], i udział 1/3 w działce [...] i [...] i udział 1/13 w działce [...] stanowi własność D. K. i J. K. Na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwałą Rady Gminy Ś. K. nr [...] z dnia [...] r. przeznaczenie przedmiotowych działek o przeznaczeniu dotychczasowym jako rolnicze zostało zmienione na przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, pod zabudowę mieszkaniowo-usługową oraz drogi publiczne. Nadto organ podał, że działki o numerach [...] , [...], [...], [...], i udział 1/3 w działce [...] i [...] i udział 1/13 w działce zostały sprzedane w latach 2006 i 2007, natomiast działki o numerach [...] i [...]właściciel przekazał w formie darowizny w 2007 r. Uzasadniając zaś wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości Wójt Gminy Ś.K. podał obliczenia zawarte w operatach szacunkowych sporządzonych przez rzeczoznawcę majątkowego. Jak wynika z akt administracyjnych sprawy powyższa decyzja nie została oprotestowana zwykłym środkiem odwoławczym i jako ostateczna weszła do obrotu prawnego.
D. i J. K. wnioskiem z dnia [...] r. wystąpili do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. - (dalej SKO we W.) żądając stwierdzenia powyższej decyzji, czyniąc przy tym zarzut wydania jej z rażącym naruszeniem prawa, a to art. 247 § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Zdaniem wnioskodawców kwestionowaną decyzją ustalono opłatę jednorazową także w związku ze zbyciem w drodze darowizny dwóch działek gruntu (nr [...] i [...]), mimo że ,,działki darowane nie podlegają regulacji przepisu art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym". Opłata naliczana w związku z darowaniem ww. działek gruntu wyniosła 78 894,30 zł i zdaniem stron, jest nienależna. Jako podstawę twierdzenia o nienależnym ustaleniu opłaty i wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji przywołano uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 grudnia 2009 r., OPS 3/09. Jak wskazano zgodnie z jej treścią ,,pobranie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie obejmuje sytuacji, gdy nieruchomość została darowana osobie bliskiej". Wnioskodawcy wskazali także, że termin ,,zbywa" pojawiający się w regulacji przepisu art. 36 ust. 4 ustawy należy interpretować, w razie wątpliwości, w sposób zawężający, wyłącznie do przypadków odpłatnego zbycia nieruchomości. Zamiarem ustawodawcy, w ich ocenie, nie było objęcie obowiązkiem uiszczania opłatą planistyczną tych podmiotów, które wyzbyły się swojego majątku nieodpłatnie. Na poparcie przedstawionego stanowiska, oprócz powołanej uchwały NSA z dnia 10 grudnia 2009 r., OPS 3/09, strony przywołały także uchwałę NSA (sygn. akt OPK 16/00 oraz wyrok WSA w Gliwicach (sygn. akt II SA/Gl 1326/08).