Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej Jaworzyny Śląskiej w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta Jaworzyna Śląska stwierdza nieważność § 9 zaskarżonej uchwały.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mieczysław Górkiewicz Sędzia WSA - Andrzej Cisek Sędzia NSA - Julia Szczygielska /sprawozdawca/ Protokolant - Izabela Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2005r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej Jaworzyny Śląskiej z dnia 30 grudnia 2002r. Nr III/14/02 . w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta Jaworzyna Śląska stwierdza nieważność § 9 zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie strona 1/3

Sygn. akt II SA/Wr 464/03 1

Uzasadnienie

W dniu 30 grudnia 2002r. Rada Miejska Jaworzyny Śląskiej podjęła uchwałę Nr III/14/02 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części miasta Jaworzyna Śląska.

W § 9 powyższej uchwały postanowiono, iż: " ... ustala się jednorazową opłatę od wzrostu wartości nieruchomości w wysokości 0 %.

Wojewoda Dolnośląski w skardze złożonej na podstawie art. 93 ust. 1 i art.l02a ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 200Ir. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) wniósł o stwierdzenie nieważności & 9 powyższej uchwały jako sprzecznego z prawem.

Uzasadniając skargę, organ wskazał, że zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999r. Nr 15, poz. 139 ze zm.), miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego powinien zawierać, w zależności od potrzeb, elementy wymienione w jego ust. 1. Oznacza to, że zamieszczenie ich w planie miejscowym zależy od potrzeb i celu jego sporządzenia. Do planu miejscowego należy dołączyć prognozę skutków wpływu jego ustaleń na środowisko przyrodnicze (art. 10 ust. 2 ustawy). Dołączenie tej prognozy ma charakter obligatoryjny. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się również stawkę procentowa, służącą naliczeniu opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 3 tej ustawy.

Wobec takiego sformułowania przepisu art. 10 ust.3, należy uznać, że określenie tej stawki stanowi obligatoryjny element miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i rada gminy nie może odstąpić od jego zamieszczenia w takim planie.

Mając powyższe na uwadze, żądanie jak na wstępie skargi jest zdaniem organu zasadne.

W odpowiedzi na skargę Gmina Jaworzyna Śląska wniosła o jej oddalenie.

W uzasadnieniu podniosła, że wprowadzając zapis o zerowym wskaźniku wzrostu wartości nieruchomości Rada Miejska nie uchybiła wymaganiom ustawowym. Jakkolwiek opłata została określona na poziomie 0 % , to takiego oznaczenia stawki opłaty nie można uważać za rezygnację z jej wprowadzenia.

Rada powołując się na przepis art. 36 ust. 3 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym stwierdziła, że ustawodawca samodzielność gminy w zakresie procesu stanowienia takich planów ograniczył przez zakreślenie granicy maksymalnej wzrostu wskaźnika, natomiast w pozostałym zakresie o wielkości jednorazowej opłaty decydować będzie gmina.

Sygn. akt II SA/Wr 464/03 2

Ustawa nie wprowadza natomiast granicy minimalnej stawki, co w tej sytuacji oznacza, że Rada Miasta była uprawniona do określenia opłaty na poziomie 0 % i nie naruszyła w tym względzie obowiązujących przepisów.

O tym, że wprowadzenie stawki zerowej nie jest bezpodstawne świadczy w ocenie Rady chociażby to, że w takiej postaci wysokość stawki funkcjonuje na gruncie innych przepisów prawa, np. w ustawie o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym ( Dz. U. 93, Nr 11, poz. 50 ), gdzie obowiązuje zerowa stawka podatkowa.

Niewątpliwie twierdzenie o nie pobieraniu opłaty , o której mowa w art. 36 ust.

Strona 1/3