Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędzia WSA Alicja Palus (sprawozdawca) Protokolant: Asystent sędziego Łukasz Cieślak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 września 2015 r. sprawy ze skargi B. SA na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji zezwalającej na prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. dnia [...] r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] r., Nr [...] podjętą po zbadaniu z urzędu zgodności z prawem decyzji Starosty Ś. z dnia [...] (znak: [...]) zezwalającej A. Spółce z o.o. z siedzibą we W. na prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów na terenie gminy Ś. w procesie R10, Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. stosując przepisy: art. 158 § 1 w związku z art. 157 § 1 i § 2 oraz art. 156 § 1 pkt 2 (in fine) kodeksu postępowania administracyjnego, stwierdziło nieważność opisanej powyżej decyzji.
Decyzja Kolegium wydana została w wyniku uchylenia przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2013 r. (sygn. akt II OSK 2510/11) decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r., Nr [...] i z dnia [...] r., Nr [...] stwierdzających nieważność decyzji Starosty Ś., wcześniej opisanej oraz uchylenia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 czerwca 2011 r. (sygn. akt II SA/Wr 201/11) oddalającego skargę A. Sp. z o.o. z siedzibą we W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r., Nr [...], powyżej wskazaną.
Uzasadniając decyzję wydaną w sprawie w dniu [...] r. tj. po kasacyjnym wyroku sądu drugiej instancji Kolegium podało, że decyzją z dnia [...] (znak: [...]) Starosta Ś. działając na wniosek Spółki z o.o. A. z siedzibą we W., zezwolił jej na prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów na terenie gminy Ś. w procesie R10. Odzyskowi miały być poddawane odpady o kodach 02 03 05 - komunalne osady ściekowe oraz 19 08 05 - ustabilizowane komunalne osady ściekowe. Od powyższej decyzji strona nie wniosła odwołania i stała się ona ostateczna.
Wskazało również, że nadzwyczajne postępowanie weryfikacyjne, odnoszące się do tej decyzji zostało zainicjowane przez Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska, z upoważnienia którego działał Zastępca, a który pismem z dnia 8 marca 2010 r. (znak; [...]) wniesionym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. zwrócił się o wszczęcie postępowania w celu stwierdzenia nieważności wskazanej wyżej decyzji, powołując się na naruszenie przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2007 r. o odpadach (Dz. U. Nr 39, poz. 251 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 1 sierpnia 2002 r. w sprawie komunalnych osadów ściekowych (Dz. U. Nr 134, poz. 1140 ze zm.).
Po przeprowadzeniu postępowania wydana została przez Kolegium decyzja z dnia [...] r. (Nr [...]) stwierdzająca nieważność kontrolowanej decyzji Starosty Ś., a po rozpatrzeniu wniosku A. Sp. z o.o. o ponowne rozpatrzenie sprawy - decyzja z dnia [...] r. (Nr [...]) utrzymująca w mocy decyzję zaskarżoną wnioskiem, objęte następnie kasacyjnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2013 r. (sygn. akt II OSK 2510/11).
Kolegium w uzasadnieniu wyjaśniło również, że Naczelny Sąd Administracyjny orzekając w sprawie nie zgodził się z oceną kontrolowanej decyzji, dokonaną przez Kolegium oraz przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że nie ziściły się przesłanki zastosowania art. 156 § 1 pkt 2 kpa wobec wskazanych przez Kolegium naruszeń przepisów ustawy i rozporządzenia wykonawczego, za wyjątkiem wprowadzenia do zezwolenia obowiązku dotyczącego przedstawiania umów z odbiorcami odpadów przewidzianych do odzysku. Sąd kasacyjny nakazał przy ponownym rozpatrywaniu sprawy konkretne odniesienie się do tych ewentualnych naruszeń prawa, które przedstawił Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska, przy uwzględnieniu wszystkich uwarunkowań wynikających z nadzwyczajnego trybu postępowania.