1. Zakaz zabudowy terenu musi być wyraźny i nie można go domniemywać w drodze interpretacji przepisów ogólnych planu zagospodarowania przestrzennego.
2. Budowa zagrody rolnej nie zmienia przeznaczenia gruntów pod budynkami oraz urządzeniami i grunty takie nie tracą charakteru gruntu rolnego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu Anny Głowacińskiej sprawy ze skargi Krzysztofa W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 28 sierpnia 2000 r. (...) w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; (...).
Decyzją z dnia 27 czerwca 2000 r. (...) Wójt Gminy Dz., powołując się na art. 39 ust. 1, art. 40 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 16 poz. 78 ze zm./, uchwałę nr XXVI/172/93 z dnia 29 grudnia 1993 r. Rady Gminy Dz. w sprawie zatwierdzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Dz. oraz art. 104 par. 1 Kpa, po rozpatrzeniu wniosku skarżącego Krzysztofa W., odmówił ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie budynku mieszkalnego, budynku składowo-gospodarczego, przydomowej oczyszczalni ścieków oraz instalacji zbiornikowej gazu płynnego.
W uzasadnieniu organ I instancji podał, że działka nr 151/8 obręb D. jest położona na terenie oznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego symbolem "J2 10RP - Kompleks użytków rolnych. Przeznaczenie w planie bez zmian". W ocenie organu zamierzenie inwestycyjne polegające na zabudowie powyższej działki jest sprzeczne z ustaleniami powołanego wyżej planu oraz narusza przepis art. 7 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, gdyż nie ma zgody na wyłączenie tego terenu z produkcji rolnej z przeznaczeniem na cele jak we wniosku. Wójt Gminy Dz. wskazał, że Urząd Miasta i Gminy N. pismem (...) z dnia 14 czerwca 2000 r. nie wyraził zgody na planowany wjazd na teren posesji wnioskodawcy z drogi polnej o numerze geodezyjnym gruntu 365 obręb G., a wjazd z drogi powiatowej nr 413 nie jest możliwy, gdyż przewidziana jest modernizacja tej drogi do parametrów IV klasy technicznej, która dopuszcza dostępność poprzez skrzyżowania z ulicami dojazdowymi z jednoczesnym ograniczeniem bezpośrednich wjazdów bramowych.
Odwołanie od tej decyzji złożył Krzysztof W. wywodząc, iż zamierzenie budowy zagrody rolnej na terenie przeznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na kompleks użytków rolnych nie jest z nim sprzeczne, gdyż plan nie wprowadza zakazu zabudowy tego terenu. Skarżący nie podzielił również argumentu dotyczącego wjazdu na jego nieruchomość z drogi powiatowej nr 413. Jego zdaniem przywołany przez organ przepis art. 7 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych nie ma zastosowania w tym przypadku, ponieważ art. 2 ust. 1 pkt 3 tej ustawy mówi, że gruntami rolnymi są także grunty pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami mieszkalnymi oraz innymi budynkami i urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolniczej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu. Budowa zagrody rolnej nie zmienia zatem przeznaczenia gruntów pod budynkami i urządzeniami, dlatego uważa, że możliwa jest realizacja siedliska na jego terenie, skoro nie wprowadzono w planie zakazu jego zabudowy.
Odnosząc się do kwestii dojazdu do nieruchomości z drogi powiatowej skarżący oświadczył, iż jego zdaniem istnieje możliwość uzgodnienia zjazdu z zarządcą drogi, to jest z Zarządem Dróg Powiatowych w Dz. i gdyby nie można wykonać bezpośrednich wjazdów na sąsiadujące ze sobą działki: jego, Marka O. i Krzysztofa W., to przypuszcza, że Zarząd zgodziłby się na jeden zjazd wspólny. Wtedy mogliby wykonać drogę wewnętrzną na swoim terenie, co zapewniłoby każdemu z nich dojazd do posesji. Skarżący wskazał, iż sprawa ta byłaby rozstrzygana dopiero przy ubieganiu się o pozwolenie na budowę, a w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu mógłby zostać zawarty wymóg uzgodnienia zjazdu z zarządcą drogi. Uzasadniając swoje stanowisko skarżący powołał się na uchwałę 5 sędziów NSA z dnia 11 maja 1998 r. OPK 40/97 /ONSA 1998 Nr 4 poz. 111/.