Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA del. do WSA - Barbara Adamiak (sprawozdawca), Sędzia WSA - Jerzy Strzebińczyk, Asesor WSA - Bogumiła Kalinowska, Protokolant - Halina Rosłan, po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi P. R. na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej I. Uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji II. Odstępuje od orzeczenia o wykonaniu zaskarżonej decyzji
Kolejowy Inspektor Sanitarny we W. decyzją z [...] Nr [...], wydaną na podstawie § 10 ust. 1 i § 13 rozporządzenia Rady Ministrów z 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 65, poz. 294 ze zm.), orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u P. R. choroby zawodowej - uszkodzenia słuchu wywołane działaniem hałasu. W uzasadnieniu organ wskazał, że rozpoznanie choroby zawodowej dokonał Kolejowy Ośrodek Medycyny Pracy we W. stwierdzając: "Obustronne odbiorcze uszkodzenie słuchu". W toku przeprowadzonego dochodzenia epidemiologicznego i zgromadzonej dokumentacji wykazano jednak brak związku przyczynowego między zaistniałym schorzeniem a warunkami pracy. Nadesłane przez zakład pracy karty pomiarów nie wykazują przekroczeń dopuszczalnego poziomu: 85 dB. Dodatkowe materiały zebrane przez KUSE (karty pomiarów poziomu dźwięku na lokomotywach spalinowych, na których pracował P. R. - typ SV42, SV46, ST43), również nie wykazały przekroczeń NDN ze względu na ochronę słuchu. W związku z powyższym brak jest potwierdzenia w okresie zatrudnienia narażenia na hałas patogenny.
Od decyzji P. R. wniósł odwołanie. W uzasadnieniu zarzucił, że nie można zgodzić się z ustaleniem w decyzji o braku związku przyczynowego między zaistniałym schorzeniem, a warunkami pracy, a to z tego względu, że dodatkowe materiały w postaci karty pomiarów poziomu dźwięku na lokomotywach spalinowych nie wykazały przekroczeń NDN, wobec tego brak jest potwierdzenia w okresie zatrudnienia narażenia na hałas patogenny. Pominięto badania natężenia hałasu podczas całego okresu zatrudnienia, a oparto się na badaniach z ostatniego okresu jego zatrudnienia (po 1994r.) oraz uwzględniono natężenie hałasu z okresu po zakończeniu jego pracy. Zarzuca zatem wadliwe ustalenie związku przyczynowego pomiędzy stwierdzoną chorobą, co jest między stronami niesporne, a warunkami pracy. Pracował na parowozach i lokomotywach przeszło [...] lat. Pominięto, że początkowo pracował jako palacz w okresie od [...], a następnie maszynista parowozów w latach 1982-1989 i dopiero po tym okresie jako maszynista lokomotyw spalinowych. Wskazuje na warunki pracy (praca manewrowa, przy podjazdach na wzniesieniach, przy znacznym obciążeniu tonażowym), które musiały spowodować uraz słuchu. Wcześniej prowadzone badania tego nie wykazały, prowadzone bowiem były tradycyjnymi metodami, a dopiero ostatnio przeprowadzono badania przy zastosowaniu nowoczesnego sprzętu specjalistycznego. W wyniku tych badań ustalono II kategorię stanu zdrowia, a w rezultacie przejście na rentę z tytułu niezdolności do pracy. Świadczy to o istnieniu związku przyczynowego choroby z warunkami pracy. Stan jego zdrowia nie wskazuje, że choroba ta została wywołana inną przyczyną. Również wiek ([...]lat) nie może być przyczyną utraty słuchu.
Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. decyzją z [...] Nr [...], wydaną na podstawie § 10 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 65, poz. 294 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ wskazał, na ustalenia stanu faktycznego. P.R., ur. [...] - pracował w PKP Zakład Taboru we W.: