Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie: sędzia WSA Teresa Cisyk asesor sądowy Grażyna Jeżewska Protokolant: sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2004 r. sprawy ze skargi P. G. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia finansowego związanego z lokalem mieszkalnym oddala skargę.
Przedmiotem skargi wniesionej przez P. G. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest decyzja Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia [...], podjęta na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej, którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Zakładu Karnego w N. z dnia [...], nr [...], odmawiającą przyznania skarżącemu pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego w N. przy pl. a.
Organ I instancji decyzję oparł na przepisie art. 85 pkt 2 ustawy o służbie więziennej oraz § 2 zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 września 1997 r. w sprawie zasad przyznawania i wypłaty oraz zwrotu pomocy finansowej przysługującej funkcjonariuszom służby więziennej na uzyskanie lokalu mieszkalnego (Dz. Urz. Min. Sprawiedliwości nr 4 poz. 50). W uzasadnieniu podniesiono, że skarżący posiada lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 48,34 m2 (mieszkalnej 34,35 m2) co w pełni zaspokaja jego potrzeby mieszkaniowe. Wskazano też, iż strona nabyła lokal mieszkalny przy pl. a za gotówkę w dniu 26 kwietnia 1999 r., zaś o pomoc wystąpiła w dniu 12 września 2001 r., co wyklucza możliwość uznania, że zachodzą przesłanki wymienione w § 2 zarządzenia z 30 września 1997 r., wskazujące przypadki, w których możliwe jest udzielenie pomocy finansowej.
Organ odwoławczy, po rozpoznaniu odwołania skarżącego, domagającego się przyznania pomocy, uznał, iż oparta na przepisach ustawy decyzja nie narusza przepisów prawa. Skarżący wbrew obowiązkowi wynikającemu z § 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 maja 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad przydziału i opróżniania lokali mieszkalnych i tymczasowych kwater oraz określenia norm powierzchni mieszkalnej przysługującej funkcjonariuszom Służby Więziennej i członkom ich rodzin, nie dopełnił obowiązku opuszczenia dotychczasowego mieszkania przy ul. b po nabyciu mieszkania przy ul. a, następnie wykupił na własność mieszkanie przy ul. b po preferencyjnych cenach, a dopiero w dniu 14 lutego 2001 r. zaciągnął kredyt bankowy w wysokości 7.338 zł. W akcie notarialnym nabycia nieruchomości przy ul. a zapisano, że cena nabycia została uiszczona w całości przed dniem nabycia. Skarżący nie wykazał, że z tego tytułu ma jakiekolwiek zobowiązania, a zatem kredyt zaciągnięty w dniu 14 lutego 2001 r. mógł ewentualnie być przeznaczony na remont lokalu, a nie na jego nabycie. Z kolei przepis art. 90 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej przewiduje możliwość uzyskania pomocy przez funkcjonariusza na uzyskanie lokalu mieszkalnego oraz na spłatę zobowiązań związanych z zakupem lokalu.
W skardze P. G. domagał się stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji, zarzucając iż organ błędnie przyjął, że po zakupie lokalu przy a miał możliwość jego zasiedlenia, czemu przeczy § 6 umowy kupna - sprzedaży, w którym zaznaczono, że lokal ten wymaga kapitalnego remontu. Z załączonej umowy kredytowej wynika, iż posiada z tego tytułu zobowiązania, a ponadto organ nie wskazał przepisu, który pozbawiałby funkcjonariusza służby więziennej prawa do uzyskania pomocy na remont lokalu nie zdatnego do zamieszkania.