Sprawa ze skargi na decyzję SKO we W. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Julia Szczygielska Sędzia NSA - Halina Kremis /sprawozdawca/ Sędzia WSA - Anna Siedlecka Protokolant - Magda Mikus po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi Z. i E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia 27 października 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/8

Decyzją z dnia 9 czerwca 2009 r. ([...]), wydaną na podstawie art. 158 § 1 k.p.a. Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. odmówiło stwierdzenia nieważności własnej decyzji z dnia 7 marca 2007 r. ([...]) utrzymującej w mocy wydaną przez Burmistrza Miasta i Gminy S. decyzję z dnia 22 stycznia 2007 r. (Nr 2/07), ustalającą Z.K. i E. K. - współwłaścicielom nieruchomości położonej w gminie S., oznaczonej geodezyjnie jako działka nr 400, o powierzchni 3,8581 ha, obręb S. - opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wywołanego jej podziałem geodezyjnym, w wysokości 30 573 zł.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że wnioskiem z dnia 17 stycznia 2009 r. doprecyzowanym w piśmie z dnia 10 marca 2009 r. Z. i E. K. wnieśli o stwierdzenie nieważności wymienionej decyzji, jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa tj. art. 98 ust. 1 i 1 a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), zwanej dalej "ustawą". Uzasadniając wnioskodawcy podnieśli, że ostateczny podział nieruchomości nastąpił w dniu 21 stycznia 2004 r. W dacie tej na terenie gminy S. nie obowiązywała uchwała ustalająca wysokość opłaty adiacenckiej, o czym świadczy brak stosownej publikacji w Dzienniku Urzędowym Województwa D.. Oznacza to, że opłata została naliczona wbrew przepisowi art. 98a ust. 1a ustawy, który wyraźnie stwierdzał, że "ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić, jeżeli w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne, obowiązywała uchwała rady gminy". Tymczasem, jak podniosły strony, decyzja Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia 22 stycznia 2007 r. (Nr [...]), o ustaleniu opłaty adiacenckiej opierała się na uchwale Nr [...] Rady Miasta i Gminy S. z dnia 31 marca 2005 r., a więc uchwale podjętej po dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział z dnia 21 stycznia 2004 r. stała się ostateczna. Zdaniem wnioskodawców, ta okoliczność świadczyła o braku kluczowego elementu do ustalenia opłaty adiacenckiej, tj. istnienia odpowiedniej uchwały rady gminy w chwili zatwierdzenia podziału geodezyjnego nieruchomości. W tym kontekście strony stwierdziły, że zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, wszystkie uchwały rad gmin podjęte w tym przedmiocie przed wrześniem 2004 r. były niezgodne z Konstytucją RP.

Niezależnie od powyższego argumentu, Z.K. i E. K. zwrócili uwagę, że zgodnie z ustawą, "stan nieruchomości przed podziałem przyjmuje się na dzień wydania decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości, a stan nieruchomości po podziale, przyjmuje się na dzień, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna". Tymczasem w operacie szacunkowym biegły, dla określenia wartości działek po podziale, przyjął do porównania ceny nieruchomości np. z września 2006 r., naruszając rażąco treść art. 98a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Strona 1/8