Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Iwona Maciejuk Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Maria Werpachowska Protokolant - specjalista Elwira Sipak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2018 r. sprawy ze skargi C. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Państwowej Straży Pożarnej - oddala skargę -
Sąd Rejonowy w [...] Wydział Karny wyrokiem z dnia [...] lutego 2016 r. sygn. akt [...], uznał [...]. C. K. winnym tego, że w dniu [...] maja 2013 r. w [...] powiadamiając Komendę Powiatową Policji w [...], że J. S. pełni służbę pod wpływem alkoholu, pomówił go o takie postępowanie, które mogło poniżyć go w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego do pełnienia służby w PSP, w tym zwłaszcza na stanowisku Komendanta Powiatowego PSP w [...], tj. o czyn z art. 212 § 1 k.k. i za powyższe skazał go na karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, a stawka dzienna została ustalona na kwotę 20 zł i jednocześnie orzeczono nawiązkę w kwocie 500 zł na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża oraz obciążono go kosztami procesu. Sąd Okręgowy w [...] wyrokiem z dnia [...] października 2016 r. sygn. akt [...], po rozpoznaniu apelacji wniesionej przez obrońcę i oskarżonego, utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.
W tej sytuacji Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...], działając na podstawie art. 43 ust. 3 pkt 2 oraz art. 47 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 603 ze zm.), z dniem [...] lutego 2017 r. zwolnił skarżącego [...] C. K. ze służby w Państwowej Straży Pożarnej. W uzasadnieniu podał, że zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, służbę w tej formacji może pełnić obywatel polski, niekarany za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe. Natomiast od chwili wydania prawomocnego wyroku skarżący przestał spełniać tę obligatoryjną i niezbędną przesłankę trwania stosunku służbowego. Z kolei w myśl art. 43 ust. 3 pkt 2 ustawy, strażaka można zwolnić ze służby w przypadku skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe umyślne, a pozostawienie w służbie tak skazanego strażaka wymaga, na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy, zgody Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej. Jednakże w ocenie organu, który rozważył sprawę pod względem interesu społecznego (wyrażającego się w interesie służby) oraz słusznego interesu strażaka, nie można wyrazić zgody na pozostawienie go w służbie i winien być z niej zwolniony. Przestępstwo, jakiego dopuścił się skarżący, w sposób negatywny wpłynęło na szereg relacji służbowych. Zaburzyło je i wprowadziło dyskomfort służby oraz pracy. Podważyło zaufanie podwładnych do pomówionego przełożonego. Obniżyło w sposób nieuzasadniony jego prestiż oraz zaufanie. Zarzucając komendantowi powiatowemu pełnienie służby pod wpływem alkoholu, poniżył go w opinii publicznej nie tylko w skali jednostki organizacyjnej, którą ten kieruje, bowiem zainteresowanie opinii publicznej i miejscowej prasy całym zdarzeniem spowodowało, że negatywny wydźwięk sprawy miał charakter co najmniej lokalny, co negatywnie wpłynęło na wizerunek pomówionego strażaka, jak również całej formacji. Państwowa Straż Pożarna jest formacją mundurową i musi budzić zaufanie publiczne. Nie może być obojętna wobec bezprawnych działań obniżających jej prestiż i postrzeganie społeczne. Wizerunek ten jest budowany w trudach służby przez wielu strażaków. Nie można tolerować sytuacji, że jest on niweczony przez nieodpowiedzialne zachowanie jednego strażaka. Czyn został popełniony w trakcie służby, na terenie należącym do PSP i niejako w związku ze służbą. Pokrzywdzonym został inny strażak. Strona służbowa winna chronić dobro osobiste swoich przedstawicieli. Jeżeli dobro to jest naruszane w sposób skrajnie niedopuszczalny przez innego strażaka, to winno takie zachowanie spotkać się z adekwatną reakcją. Tolerowanie postawy umyślnego i skrajnie nieodpowiedzialnego (z punktu widzenia negatywnych skutków dla pomawianego strażaka, jak i całej formacji) działania, nie może nie spotkać się z odzewem na płaszczyźnie służbowej. Brak takiej reakcji zaburzyłby normalne relacje interpersonalne, zdemoralizował stosunki wewnątrz służbowe oraz dał przyzwolenie na dalsze tego rodzaju szykanujące zachowania w relacjach innych członków personelu służbowego. Z racji popełnionego przestępstwa (jego charakteru i okoliczności popełnienia), skarżący utracił przymiot zaufania, jakim winien być obdarzony każdy strażak. Nie można przy tym pominąć ustaleń poczynionych przez sąd karny i wyrażona w wyroku ocena zachowania i postawy strażaka jest wielce pejoratywna, bowiem uznano wysoki stopień winy oskarżonego strażaka, z jednoczesnym uznaniem wysokiej społecznej szkodliwości tego czynu. Niezależnie od powyższego stwierdzono, że skarżący wielokrotnie przebywał na zwolnieniach lekarskich, przez co nienależycie realizował powierzone mu obowiązki służbowe. Jego absencja chorobowa niejednokrotnie dezorganizowała realizację zadań służbowych, a nadto nie wykonywał poleceń, nie podporządkowywał się i był skonfliktowany w relacjach z przełożonymi i współpracownikami. Ponadto żaden z przełożonych właściwy w sprawach personalnych, nie wystąpił o pozostawienie strażaka w służbie, a [...] Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej zaprezentował stanowisko o braku zasadności pozostawienia strażaka w służbie i w konsekwencji potrzebie rozwiązania z nim stosunku służbowego. Reasumując, interes służby jest przeważający i przemawia za zwolnieniem skarżącego ze służby.