Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Marcinkowska Sędzia WSA - Sławomir Antoniuk (sprawozdawca) Sędzia WSA - Ewa Grochowska - Jung Protokolant - specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi L. D. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania statusu weterana poszkodowanego - oddala skargę -
Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. nr[...], wydaną na podstawie art. 127 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 3 w zw. z art. 4 pkt 15, art. 5 ust. 1, art. 8 i art. 12 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. Nr 205 poz. 1203), utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] odmawiającą L. D. przyznania statusu weterana poszkodowanego.
Z ustaleń organu i akt administracyjnych wynika następujący stan sprawy:
Wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2012 r. L. D. wystąpiła o przyznanie statusu weterana poszkodowanego w związku z doznanym uszczerbkiem na zdrowiu w działaniach poza granicami państwa.
Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] odmówił przyznania L. D. statusu weterana poszkodowanego. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że wnioskodawczyni nie spełniła wszystkich przesłanek koniecznych do przyznania statusu weterana poszkodowanego określonych w ustawie. tj. przesłanek wskazanych w art. 4 pkt 15 ustawy, ponieważ wypadek, któremu uległa zainteresowana nie powstał ani w wyniku działań podejmowanych w ramach uderzenia na przeciwnika bądź odparcia jego uderzeń, ani w wyniku innych działań pozostających w bezpośrednim związku z wykonywaniem zadań. Wypadek ten nie był również wynikiem zamachu lub innego bezprawnego działania skierowanego przeciwko wnioskodawczyni. W wyniku rozpoznania wniosku strony o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
L. D. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 23 października 2013 r. sygn. akt II SA Wa 773/13 uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] stycznia 2013 r. oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd wskazał, iż organ nie wyjaśnił okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy z punku widzenia przesłanki określonej w art. 4 pkt 15 ustawy o weteranach działań poza granicami państwa. Swoje rozstrzygnięcie organ oparł wyłączne na treści protokołu zespołu powypadkowego pracodawcy - Centrali [...]- o nr [...] i na tej tylko podstawie uznał, że wypadek nastąpił podczas przenoszenia Szpitala Polowego z miejscowości [...] do miejscowości [...] , a nie podczas jego ewakuacji, jak wywodzi skarżąca. Organ dokonał takiego ustalenia mimo, iż w treści protokołu nie opisano konkretnych okoliczności towarzyszących wypadkowi. Pomimo wyraźnego stanowiska wnioskodawczyni, Minister Obrony Narodowej nie odniósł się do jej twierdzeń ani w zakresie przyczyn likwidacji szpitala (bazy), ani w zakresie działania skarżącej w trakcie wypadku w warunkach związania treścią rozkazu wykonywania dodatkowych obowiązków w szczególnych warunkach. Minister Obrony Narodowej oparł się w tym zakresie tylko i wyłącznie na treści protokołu powypadkowego, nie przeprowadził natomiast żadnych innych dowodów, a całe postępowanie dowodowe na okoliczność ustalenia, czy wypadek, któremu uległa skarżąca miał charakter wypadku, o którym mowa w art. 4 pkt 15 ustawy ograniczył do skierowania w dniu [...] października 2012 r. trzech pism, odpowiednio do: Sądu Rejonowego w[...], Dyrektora [...] oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w [...] z wnioskiem o przesłanie uzasadnienia wyroku oraz dokumentów wskazujących na okoliczności wypadku. W odpowiedzi na te pisma organ uzyskał jedynie dokumenty z ZUS-u, w tym ww. protokół wypadkowy, na którym to dowodzie ostatecznie oparł swoje rozstrzygnięcia. Organ nie skorzystał w tym zakresie z żadnych innych źródeł dowodowych w postaci świadków, akt osobowych skarżącej, czy też innych dokumentów, choćby z Centrali [...], mimo, iż zgodnie z art. 75 § 1 zd. 1 k.p.a., jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.