Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Sędzia WSA Joanna Kube, Sędzia WSA Jacek Fronczyk (spr.), Protokolant D. K., po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 października 2007 r. sprawy ze skargi K. K. na orzeczenie Komisji do Spraw Służby Zastępczej z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przeznaczenia do odbywania służby zastępczej 1) oddala skargę; 2) przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata Ł. P. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) powiększoną o należny podatek od towarów i usług w wysokości 52,80 zł (pięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy), tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W dniu 9 listopada 2006 r. K. K. złożył w Wojskowej Komendzie Uzupełnień w T. wniosek o przeznaczenie do odbywania służby zastępczej.
Motywując wniosek podał, że wyznawane przez niego zasady moralne, a w szczególności szacunek dla życia oraz godności ludzkiej i wolności, uniemożliwiają mu podporządkowanie się zasadom służby wojskowej. Zaznaczył też, że nie może i nie chce nosić ani posługiwać się bronią, gdyż wyrzeka się przemocy, agresji i nigdy nie dokona zamachu na życie drugiego człowieka.
Orzeczeniem z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...] Komisja Wojewódzka do Spraw Służby Zastępczej w K., działając na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217 z późn. zm.), odmówiła K. K. przeznaczenia go do odbywania służby zastępczej.
W uzasadnieniu orzeczenia Komisja Wojewódzka podała, że poborowy nie uzasadnił swych przekonań religijnych, moralnych i etycznych. Nie wskazał bowiem wyznawanej doktryny religijnej, która nie pozwalałaby mu na odbycie służby wojskowej, ani też nie przedstawił przyjętych zasad etyczno - moralnych realizowanych w życiu, które pozostawałyby w sprzeczności z obowiązkami i zadaniami żołnierza odbywającego służbę wojskową.
W odwołaniu od powyższego orzeczenia K. K. podniósł, że skład Komisji był nieprawidłowy, gdyż zamiast pięciu osób, w składzie Komisji zasiadały tylko trzy osoby. Ponadto zarzucił naruszenie art. 6, art. 7 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) oraz art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (t. j.: Dz. U. z 2005 r. Nr 231, poz. 1965 z późn. zm.).
Podkreślił, że Komisja Wojewódzka oparła swoje stanowisko o własne poglądy, nie przyjmując do wiadomości jego twierdzeń, w ten sposób dopuszczając się dyskryminacji, zwłaszcza wobec przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (t. j.: Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 z późn. zm.) w związku z art. 2 pkt 5 oraz art. 3 ust. 3 ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania.
Komisja do Spraw Służby Zastępczej orzeczeniem z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...], mając za podstawę art. 13 ust. 1 ustawy o służbie zastępczej, utrzymała w mocy zaskarżone orzeczenie.
W motywach rozstrzygnięcia Komisja zaznaczyła, że odwoływanie się do idei pacyfistycznych i wiara w możliwość pokojowego rozwiązywania konfliktów jest odwoływaniem się do powszechnie uznawanych i akceptowanych norm społecznych (moralnych), a takie nie mogą instytucjonalnie rodzić konfliktu sumienia wobec służby wojskowej. Konflikt ten mogą jedynie rodzić normy - zasady o zaostrzonym rygoryzmie moralnym. Normy te winny dać się zdefiniować i określić, a wnioskodawca winien wykazać, że przestrzeganie ich traktuje jako kategoryczny imperatyw moralny, czego poborowy, zdaniem Komisji, nie uczynił.
Komisja nie znalazła dowodów szczególnej postawy życiowej poborowego, odzwierciedlającej deklarowane zasady moralne, a brak w sferze aktywności życiowej poborowego działań urzeczywistniających te idee dowodzi, że jego postępowanie w życiu codziennym nie jest konsekwencją realizacji prezentowanego systemu nakazów i zakazów, dlatego też deklaracje poborowego, w ocenie Komisji, pozostają jedynie werbalnym oświadczeniem.