Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej (spr.), Sędziowie WSA Piotr Borowiecki, Iwona Dąbrowska, Protokolant specjalista Joanna Głowala, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2017 r. sprawy ze skargi M. T. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną do celów łowieckich oddala skargę
Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] marca 2017 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.), zwanej dalej k.p.a. oraz art. 10 ust. 1 i ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r., poz. 576 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] o odmowie wydania M.T. pozwolenia na broń palną do celów łowieckich.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podał, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji, właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni. Zaznaczył, że zagrożenia wynikającego z tego rodzaju okoliczności nie można utożsamiać z przesłankami z przepisu art. 15 ust. 1 pkt 6 tej ustawy. Wyjaśnił, że ustawodawca nie powtarzałby pojęcia zagrożenia w odrębnych jednostkach redakcyjnych tego samego aktu prawnego, a ponadto zagrożenie dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego niewątpliwie może stanowić osoba, która podejmowała próby samobójcze lub jeżeli z materiału dowodowego wynika, że ma skłonności do agresywnego, niekontrolowanego zachowania lub stosowania przemocy, choć nie była karana za przestępstwa popełnione z jej użyciem albo ewentualne skazania za takie przestępstwa uległy już zatarciu.
Organ wskazał, że Komendant Wojewódzki Policji w [...] stwierdzając, że M.T. jest osobą stanowiącą zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego, dokonał tej oceny w oparciu o informację, że w okresie od 2013 r. do 2015 r. Policja wszczęła wobec niego szereg interwencji domowych w związku z konfliktem z byłą żoną (rodzina była objęta procedurą tzw. Niebieskiej Karty). Prowadzone były także wobec niego liczne postępowania karne i o wykroczenia, z których część zakończyła się skazaniem i ukaraniem (wyrokiem Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] kwietnia 2012 r., sygn. akt [...] został skazany za popełnienie przestępstwa z art. 230 § 1 k.k. oraz z art. 271 § 1 k.k. - nastąpiło już zatarcie skazania, wyrokiem Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r., sygn. akt [...] utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., sygn. akt [...] został skazany za popełnienie przestępstwa z art. 157 § 2 k.k. - nastąpiło już zatarcie skazania, prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] czerwca 2016 r., sygn. akt [...] został ukarany za popełnienie wykroczenia z art. 107 k.w.).Ponadto w dniu [...] grudnia 2016 r. Komenda Powiatowa Policji w [...] sporządziła wobec M.T. akt oskarżenia nr [...] o czyn z art. 35 ust. 1a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 856 ze zm.) za znęcanie się nad psem, którego był właścicielem.
Zdaniem Komendanta Głównego Policji, biorąc powyższe fakty pod uwagę należy stwierdzić, że pozostawanie M.T. w stanie emocjonalnego i długotrwałego konfliktu rodzinnego, którego jest współwinnym, stanowi okoliczność wskazującą na istnienie zagrożenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji. Wbrew pozytywnym opiniom osób trzecich, w środowisku rodzinnym opinii wskazujących na wydanie mu pozwolenia na broń, nie posiada. Przeciwnie osoby mu najbliższe (wnuk i córki) są z nim skonfliktowane do tego stopnia, że został przez nie pobity. Fakt zaś popełnienia przestępstw z art. 230 § 1 k.k. i art. 271 § 1 k.k. dodatkowo świadczy, że wymieniony nie zawsze przestrzegał ustalonego przepisami prawa porządku publicznego, prezentując w ten sposób lekceważący stosunek do ustalonych zasad współżycia społecznego.