Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk, Sędziowie WSA Olga Żurawska - Matusiak, Andrzej Kołodziej (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2013 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] , na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił P. S. przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku z uwagi na brak przesłanki szczególnych okoliczności, które spowodowały brak uprawnień wnioskodawcy do świadczenia w trybie zwykłym.
P. S. nie zgodził się z powyższą decyzją i złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Prezes ZUS postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] , na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a., zawiesił postępowanie odwoławcze z powodu odwołania wniesionego przez wnioskodawcę do Sądu Okręgowego w [...] od decyzji odmawiającej przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w trybie zwykłym.
Następnie Prezes ZUS postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] , na podstawie art. 97 § 2 K.p.a., podjął zawieszone postępowanie, zaś decyzją z tej samej daty i o identycznym numerze jak powyższe postanowienie, na podstawie art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił wnioskodawcy przyznania świadczenia w drodze wyjątku.
P. S. zwrócił się do organu o ponowne rozpatrzenie sprawy, a Prezes ZUS decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] , na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu podał, że przyznanie świadczenia w drodze wyjątku wymaga spełnienia wszystkich warunków określonych w przepisie art. 83 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Stwierdził, że w sprawie brak jest spełnienia przesłanki szczególnych okoliczności, wskutek których wnioskodawca nie nabył uprawnień do świadczenia w trybie zwykłym. Wskazał, iż od ustania ostatniego okresu zatrudnienia, tj. od [...] .09.1998 r. do daty powstania całkowitej niezdolności do pracy w dniu [...] .02.2009 r., tj. przez okres ponad 14 lat, zainteresowany nie podejmował zatrudnienia lub innej działalności objętej ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym. Organ podniósł, że w ww. okresie nie została wobec niego orzeczona całkowita niezdolność do pracy, a jedynie częściowa niezdolność do pracy od [...] .05.2004 r. do stycznia 2005 r., która ograniczała możliwość podjęcia zatrudnienia, lecz jej nie wykluczała. Zaznaczył też, że bezrobocie i wynikające z niego trudności w uzyskaniu zatrudnienia, nie mogą być w świetle orzecznictwa kwalifikowane jako okoliczność szczególna.
W skardze na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie P. S. nie zgodził się z powyższą decyzją i wniósł o przyznanie renty w drodze wyjątku. Powołał się na bardzo ciężki stan zdrowia oraz bardzo trudną sytuację materialną skutkującą brakiem środków na leczenie i utrzymanie.
W odpowiedzi na skargę Prezes ZUS wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko faktyczne oraz prawne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: