Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej Sędziowie WSA Ewa Pisula - Dąbrowska Janusz Walawski (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2015 r. sprawy ze skargi S. L. w przedmiocie niewykonania przez Komendanta Głównego Policji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1200/11 oddala skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 marca 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 20171/13 oddalił skargę S.L. na bezczynność Komendanta Głównego Policji w przedmiocie niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1200/11.
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej S.L., na powyżej określony wyrok, w dniu 5 marca 2015 r. wydał wyrok sygn. akt I OSK 1673/14, którym uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie i zasądził na rzecz skarżącego koszty postępowania kasacyjnego.
W uzasadnieniu wyroku, NSA podał m.in., że w niniejszej sprawie uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie odpowiada wymogom art. 141 § 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał wprawdzie podstawę prawną wyroku (art. 151 powołanej powyżej ustawy), lecz nie wyjaśnił w dostateczny i klarowny sposób przyczyn podjętego rozstrzygnięcia. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku jest lakoniczne i niejasne, nie daje jasnego obrazu przeprowadzonej przez Sąd I instancji oceny postępowania administracyjnego. Dokonana przez Sąd I instancji ocena postępowania administracyjnego nosi znamiona dowolności i jest niekompletna. W uzasadnieniu Sąd I instancji jedynie ogólnikowo wskazał, iż "w realiach faktycznych niniejszej, na obecnym etapie postępowania, nie sposób przypisać organowi bezczynności. Organ [...] lutego 2013 r. wydał bowiem postanowienie o zawieszeniu postępowania w przedmiocie przyznania nagrody rocznej za 2007 r. i 2008 r.
W świetle powyższego uznać należało, iż w chwili obecnej istnieje przeszkoda procesowa, uniemożliwiająca prowadzenie postępowania w sprawie dotyczącej nagrody rocznej skarżącego". Natomiast Sąd I instancji nie wskazał chociażby w jednym miejscu zaskarżonego wyroku na art. 154 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, na którym skarżący oparł swoją skargę domagając się m. in. wymierzenia organowi grzywny. Ponadto, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji nie rozważył wszystkich aspektów sprawy, w szczególności pominął istotne okoliczności dotyczące ustalenia, czy organ pozostawał w bezczynności po wydaniu wyroku WSA w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2011 r. Należy zgodzić się ze skarżącym kasacyjnie, iż Sąd I instancji nie ustalił w ogóle, od którego momentu zaczął biec termin rozpoznania przez Komendanta Głównego Policji sprawy skarżącego, jak również nie zbadał, czy organ pozostawał w bezczynności od dnia wszczęcia postępowania (tj. w okresie od dnia [...] grudnia 2012 r., w którym doręczono organowi wyrok ze stwierdzeniem jego prawomocności), do dnia wejścia do obrotu prawnego postanowienia o jego zawieszeniu. Ponadto zaznaczyć trzeba, iż Sąd I instancji zaniechał rozpoznania przedstawionych w skardze oraz pismach procesowych zarzutów skarżącego.
Z powyższych wywodów wynika, że Sąd I instancji nie ocenił w sposób pełny bezczynności organu, tj. nie wyjaśnił dostatecznie w jaki sposób zdaniem Sądu nie doszło do naruszenia obowiązujących przepisów prawa. Sąd winien bowiem wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, w tym między innymi przyczyny niewypełnienia przez organ ciążącego na nim obowiązku. Sąd nie wskazał zatem jakie zaistniały w niniejszej sprawie okoliczności, które uniemożliwiały organowi załatwienie sprawy zgodnie z terminami przewidzianymi w przepisach prawa.