Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung (spr.) Sędzia WSA Ewa Pisula - Dąbrowska Sędzia WSA Bronisław Szydło Protokolant Agnieszka Bieniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lipca 2009 r. sprawy ze skargi Z. S. na decyzję Dowódcy Wojsk Lądowych z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji odmawiającej wypłaty należności pieniężnych 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Zaskarżoną decyzją Dowódca Wojsk Lądowych, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 oraz art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) - zwanej dalej kpa, po rozpoznaniu odwołania Z. S., stwierdził nieważność decyzji Dowódcy Jednostki Wojskowej nr [...] w S. z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...], odmawiającej wypłaty należności pieniężnych za udział w ćwiczeniu "[...]" w dniach [...] września 2008 r. - [...] września 2008 r.
Powyższe decyzje zostały podjęte w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Wnioskiem z dnia 2 października 2008 r. Z. S. wystąpił o podjęcie decyzji w sprawie wypłaty należnej diety za udział w ćwiczeniu "[...]". Skarżący podniósł, że rozkazem z dnia [...] września 2008 r. nr [...] został skierowany na ćwiczenia do Dowództwa Operacyjnego Sił Zbrojnych w Warszawie, jednak nie otrzymał diety za realizację tego zadania. Szef Wydziału Ekonomicznego uznał bowiem, że nie ma podstaw do wypłaty diety za ćwiczenia, gdyż Warszawa nie posiada statusu miejsca poligonowego. Skarżący, powołując się na przepis § 14 ust. 5 pkt 1 w zw. z ust. 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487 ze zm.), stwierdził, że za uczestniczenie w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych należą mu się diety za każdą pełną dobę wykonywania zadań poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] Dowódca Jednostki Wojskowej nr [...] odmówił Z. S. wypłaty żądanej należności. Organ ten stwierdził, że wypłata diety przysługuje żołnierzom wykonującym ćwiczenia lub szkolenia w warunkach poligonowych, a więc bardziej uciążliwych niż wykonywane poza poligonem, tymczasem skarżący brał udział w ćwiczeniu odbywającym się w Dowództwie Operacyjnym Sił Zbrojnych w Warszawie, nie zaś na poligonie.
W odwołaniu od decyzji z dnia [...] stycznia 2009 r. skarżący zarzucił brak ustosunkowania się do wszystkich dowodów, np. opinii aplikanta radcowskiego Biura Prawnego JW nr [...], co uznał za niezgodne z treścią art. 107 § 3 kpa. Z. S. stwierdził również, że organ I instancji nie wyjaśnił podstawy prawnej decyzji.
Skarżący wyjaśnił również, że nie twierdził, iż za każde ćwiczenie należy się 125% diety, natomiast podniósł, że spełnia pierwszą część pkt 1 ust. 4 oraz zapis od myślnika ust. 5 § 14 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie i podróże służbowe.
Zaskarżoną decyzją z [...] lutego 2009 r. Dowódca Wojsk Lądowych, po rozpatrzeniu odwołania Z. S., stwierdził nieważność decyzji Dowódcy Jednostki Wojskowej nr [...] w S. z dnia [...] stycznia 2009 r. Dowódca Wojsk Lądowych wyjaśnił, że decyzja z [...] stycznia 2009 r. wydana została bez podstawy prawnej, stąd należało uznać ją za bezprzedmiotową. Dalej organ odwoławczy podniósł, że decyzja organu I instancji została wydana w oparciu o przepis art. 86 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz § 14 ust. 4 pkt 1 i ust. 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie i podróże służbowe. Przepisy wskazanego rozporządzenia ustalają zaś inny tryb przyznawania i wypłacania tzw. diet poligonowych.