Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Mierzejewska (spr.) Sędzia WSA Ewa Kwiecińska Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Protokolant Eliza Kusy po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2010 r. sprawy ze skargi P. G. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o przeznaczeniu do zniszczenia boni palnej gazowej oddala skargę
Decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] Komendant Główny Policji odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] o przeznaczeniu do zniszczenia broni palnej gazowej po zmarłym A. G.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że wnioskiem z dnia [...] października 2008 r. B. K., reprezentująca męża P. G., który w dniu [...] września 2000 r. złożył do depozytu Policji broń swego zmarłego ojca A. G., wystąpiła do Komendanta Głównego Policji o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...]. We wniosku wskazała, że decyzja ta rażąco narusza prawo, ponieważ została skierowana tylko do jej męża, choć przedmiotowa broń w wyniku dziedziczenia stanowi współwłasność P. G. i jego siostry, K. B.
Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] kwietnia 2008 r., a po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie przedmiotowej sprawy, powyższe rozstrzygnięcie utrzymał w mocy.
W wyniku rozpatrzenia wniesionej skargi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 484/09, uchylił ww. decyzję, wskazując, iż organ administracji publicznej nie może odmówić wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, uzasadniając odmowę brakiem podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności, bowiem może to dopiero ocenić po przeprowadzeniu stosownego postępowania.
Po przeprowadzeniu postępowania Komendant Główny Policji stwierdził, że organ administracji publicznej, właściwy do przeprowadzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji nie jest związany przesłanką wskazaną przez wnioskodawcę, ale jest zobowiązany przeprowadzić postępowanie w pełnym zakresie wad kwalifikowanych określonych w art. 156 § 1 kpa, a także ustalić, czy nie jest spełniona dyspozycja art. 156 § 2 kpa, w którym ustawodawca ustalił negatywne przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji.
Dalej organ podał, że zaskarżona decyzja wydana została przez organ właściwy rzeczowo, miejscowo, a decyzja została wydana na podstawie art. 24 ustawy o broni i amunicji, oraz § 7 ust. 4 wydanego z upoważnienia tego przepisu prawa, rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad deponowania i niszczenia broni i amunicji w depozycie Policji, Żandarmerii Wojskowej lub organu celnego oraz stawki odpłatności za ich przechowywanie w depozycie (Dz. U. Nr 152, poz. 1609).
Dalej organ podkreślił, że nie zachodzi przesłanka określona w art. 156 § 1 pkt 2 i 3 kpa. P. G. niewątpliwie był stroną postępowania zakończonego wydaniem zaskarżonej decyzji, bowiem złożył do depozytu organu Policji pistolet gazowy i maszynowy, w których posiadanie wszedł po śmierci ojca. Jako osoba deponująca przedmiotową broń (art. 23 ust. 2 ustawy o broni i amunicji) wymieniony otrzymywał od Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] informacje dotyczące kwestii związanych z deponowaniem broni, a następnie o powołaniu komisji do oceny stanu technicznego deponowanej broni oraz o przysługujących w związku z tym uprawnieniach, a także został wezwany "do podjęcia działań w celu zbycia" pistoletu maszynowego. W konkluzji uzasadnienia organ podkreślił, że P. G. nie podjął żadnej próby kontaktu z organem Policji celem wyjaśnienia statusu prawnego zdeponowanej broni, a zgodnie z przepisami powołanej ustawy, prawa i obowiązki związane z deponowaniem broni dotyczą nie wszystkich osób dziedziczących broń i amunicję, a jedynie tej, która weszła w ich posiadanie po osobie zmarłej i przekazuje je do depozytu.