Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Janusz Walawski Sędzia WSA - Sławomir Fularski Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant - sekretarz sądowy Sylwia Mikuła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2012 r. sprawy ze skargi Wyższej Szkoły [...] w W. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania Wydziałowi [...] Wyższej Szkoły [...] w W. uprawnienia do nadawania stopnia naukowego [...] 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3. zasądza od Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów na rzecz Wyższej Szkoły [...] w W. kwotę [...] zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów decyzją z dnia [...] października 2010 r. nr [...], działając na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595 ze zm.), odmówiła przyznania Wydziałowi [...] Wyższej Szkoły [...] uprawnienia do nadawania stopnia naukowego [...] w dyscyplinie nauki o [...]. W uzasadnieniu podano, że po złożeniu wniosku o przyznanie powyższego uprawnienia, Sekcja Nauk [...] po wysłuchaniu opinii recenzentów Centralnej Komisji w głosowaniu tajnym wypowiedziała się przeciw przyznaniu powyższego uprawnienia (za przyznaniem 7 głosów, przeciw 7 głosów i wstrzymujących się 0 głosów), zaś Prezydium Centralnej Komisji podzieliło stanowisko Sekcji w głosowaniu tajnym (za przyznaniem 0 głosów, przeciw 9 głosów i przy 1 głosie wstrzymującym się). W dalszej części powołując się na treść cytowanego już wyżej przepisu art. 5 ust. 2 ustawy stwierdzono, że w badaniach naukowych zaangażowane są jedynie 2 osoby, brak jest także konkretnych informacji o skali i wynikach badań prowadzonych w Wydziale i nie jest on w kraju rozpoznawalny oraz renomowany.
Powyższa decyzja została - jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru - doręczona Dziekanowi Wydziału [...] Wyższej Szkoły [...] w dniu [...] grudnia 2010 r.
We wniosku z dnia [...] grudnia 2010 r. do Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów o ponowne rozpatrzenie sprawy, a który został złożony bezpośrednio organowi w dniu [...] grudnia 2010 r., Wyższa Szkoła [...] nie zgodziła się z zaskarżoną decyzją.
Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów decyzją z dnia [...] października 2011 r. nr [...], utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję z dnia [...] października 2010 r. W uzasadnieniu natomiast - powołując się na argumentację w niej zawartą - podkreśliła, że udział pracowników, zaliczanych do minimum kadrowego, w działalność jednostki jest śladowy i potwierdza to fakt, że spośród 6-ciu osób zaliczanych do minimum kadrowego reprezentujących nauki o [...], jedynie 4 mają dorobek z tego zakresu. Ponadto spośród 17-tu osób zaliczonych do minimum kadrowego, w przypadku 15-tu brak jest dowodów na przejawy aktywności naukowej w ostatnich latach oraz skuteczności, jeśli chodzi o pozyskiwanie grantów (poza macierzystą uczelnią), co świadczy o niskim poziomie tych projektów. Niezależnie od powyższego zauważalny jest skromny udział pracowników Wydziału w renomowanych konferencjach, a przeważająca część publikacji pracowników Wydziału zamieszczona jest w lokalnych wydawnictwach, o niskiej punktacji (według oceny parametrycznej) i Wydział nie jest znany w kraju jako rozpoznawany i renomowany, realizujący wysokiej jakości badania naukowe.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, skarżąca Wyższa Szkoła [...] zarzuciła zaskarżonej decyzji:
1. naruszenie prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tj.:
a. art. 5 ust. 2 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. z 2003 r. Nr 65, poz. 595 z późn. zm.) przez to, że zgodnie z tymi przepisami skarżąca spełnia wymogi materialne i formalne do uzyskania uprawnienia do nadawania stopnia naukowego [...] w dyscyplinie nauki o [...], co zostało stwierdzone dwoma opiniami specjalistów z tytułami profesora, na podstawie których Sekcja [...] Nauk [...] Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów w marcu 2010 r. podjęła uchwałę wnioskującą nadanie skarżącej przedmiotowych uprawnień. W głosowaniu wzięło udział 12 osób, w tym 7 głosowało pozytywnie, 4 osoby negatywnie i 1 osoba wstrzymała się. Jest to wynik, który przeważająco przemawia na rzecz nadania tych uprawnień. Ponadto Rada Główna Szkolnictwa Wyższego jednomyślnie opowiedziała się za nadaniem skarżącej uprawnień do nadawania stopnia naukowego [...], która również w tym zakresie powołała swojego recenzenta. Jak wynika z pozytywnej decyzji Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego recenzent ten, musiał również uznać w opinii, że skarżąca spełnia wymogi pod względem naukowym, dydaktycznym i kadrowym do przyznania jej przedmiotowego uprawnienia;