Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.), Asesor WSA Karolina Kisielewicz, , , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 4 listopada 2020 r. sprawy ze skargi A.S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy oddala skargę
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej Minister/organ) decyzją z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] po rozpoznaniu wniosku Pana A. Ś. (zwanego dalej wnioskodawcą/skarżącym) o ponowne rozpatrzenie sprawy od decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października
2018 r. nr [...] o odmowie wyłączenia stosowania wobec wnioskodawcy art. 15c, art. 22a i art. 24a ww. ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 288, z późn. zm. dalej ustawa zaopatrzeniowa), utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
Skarżący, wnioskiem z dnia [...] stycznia 2017 r. wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o zastosowanie wobec niego art. 8a ustawy zaopatrzeniowej.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] października 2018 r. nr [...] odmówił wyłączenia stosowania wobec skarżącego art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy zaopatrzeniowej.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] października 2018 r. skarżący zarzucił organowi I instancji oparcie uzasadnienia zaskarżonej decyzji na "powierzchownym przejrzeniu" dokumentów, bez wyłonienia istotnych dla sprawy danych, niedokonanie analizy ww. dokumentów "w kontekście niepełnych materiałów archiwalnych z IPN i ABW" oraz niepodjęcie "próby ich rozszerzenia i potwierdzenia uzyskanych danych". Wskazał, że w pismach załączonych do akt szczegółowo opisał "mechanizm przesunięcia" go do SB, natomiast jego decyzja o podjęciu służby w MO spowodowana była ważnymi sprawami rodzinnymi, "nie była motywowana ideologicznie ani polepszeniem statusu materialnego". Odnosząc się do przesłanki wskazanej w art. 8a ust. 1 pkt 1 skarżący opisał szczegółowo przebieg swojej służby w latach 1985-1990 podkreślając, iż nie zgadza się ze stwierdzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w kwestii dot. okresu jego służby pełnionej na rzecz państwa totalitarnego, gdyż na etacie WUSW nie pełnił "czynnej służby przez ponad 34 miesiące", co stanowi ponad połowę ww. przez organ okresu, (delegowanie do innych jednostek, przeszkolenia poza jednostką, urlopy, zwolnienia lekarskie), a co stanowi dowód krótkotrwałości jego służby przed dniem 31 lipca 1990 r.
Podkreślił również, iż swoją służbę wykonywał z ogromnym zaangażowaniem podejmując się realizacji trudnych, niemożliwych do wykonania dla innych zadań operacyjnych, gdzie często działał jednoosobowo, bez wsparcia, na granicy utraty życia i zdrowia (orzeczone inwalidztwo II stopnia w związku ze służbą), co jednoznacznie wskazuje na fakt pełnienia służby z narażeniem życia i zdrowia oraz wybitne osiągnięcia w służbie szczególnie wyróżniające go na tle pozostałych funkcjonariuszy. Ponadto zdaniem wnioskującego, jego czynne działania na rzecz "Solidarności", niesienie pomocy i wsparcia innym oraz przyczynienie się do rozluźnienia sytuacji w służbach i zmiany ich wizerunku świadczą o tym, że w przedmiotowej sprawie zaistniał "szczególnie uzasadniony przypadek".