Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Konrad Łukaszewicz (spr.), Sędzia WSA Andrzej Góraj, Asesor WSA Karolina Kisielewicz, Protokolant referent Monika Duma-Szymczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2020 r. sprawy ze skargi I. M. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] maja 2019 r.
Kontrolą sądowoadministracyjną w niniejszej sprawie objęte zostało postępowanie administracyjne zakończone decyzją Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (zwanego dalej: "Prezesem ZUS") z dnia [...] lipca 2019 r. o numerze [...] w sprawie odmowy przyznania rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego.
Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:
Wnioskiem z dnia [...] marca 2019 r. I. M. (zwana dalej: "Skarżącą") wystąpiła o rodzicielskie świadczenie uzupełniające oświadczając, że urodziła i wychowała siedmioro dzieci.
Decyzją z dnia [...] maja 2019 r. Prezes ZUS odmówił przyznania Skarżącej rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego. W uzasadnieniu organ przywołał treść art. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 2019 r. o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym (Dz. U. z 2019 r., poz. 303) oraz wskazał, że wszystkie wymienione w nim przesłanki powinny zostać spełnione łącznie, a niespełnienie którejkolwiek z nich wyklucza możliwość przyznania świadczenia. Organ zauważył przy tym, zasada jest, że proces wychowawczy powstaje z chwilą urodzenia dziecka i zazwyczaj ustaje z chwilą uzyskania przez dziecko pełnoletności. Następnie podniósł, że z akt sprawy wynika, że Skarżąca przebywała od dnia [...] listopada 1990 r. w domu pomocy społecznej, zaś od 1986 r. jest niezdolna do samodzielniej egzystencji, co pozwala uznać, że od tego roku zaprzestała wychowywania dzieci. W ocenie organu, wystąpiła długotrwała przerwa w sprawowaniu przez Skarżącą osobistej opieki nad dziećmi polegającej na stałym, bezpośrednim i ciągłym wykonywaniu ogółu obowiązków spoczywających na rodzicach względem dzieci. Prezes ZUS dodał, że przed długi czas Skarżąca nie podejmowała czynności, które składają się na pojęcie wychowania w rozumieniu ustawy.
Po rozpatrzeniu wniosku Skarżącej o ponowne rozpoznanie sprawy Prezes ZUS wydał zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2019 r., którą utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] maja 2019 r. W uzasadnieniu organ w całości podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko, zgodnie z którym, Skarżąca nie zasługuje na rodzicielskie świadczenie uzupełniające. Organ wyjaśnił, że niewątpliwie Skarżąca urodziła siedmioro dzieci, jednakże wychowała tylko troje, tj. synów A. i P. - aż do osiągnięcia przez nich pełnoletności, a także córkę E. - przez okres ponad 12 lat i 9 miesięcy. Jednocześnie Prezes ZUS wskazał, że z dokumentacji znajdującej się w aktach wynika, że Skarżąca nie sprawowała opieki nad pozostałymi dziećmi: T., M., M. i M., ze względu na stan zdrowia, który wymagał całodobowej opieki oraz z uwagi na pobyt w domu pomocy społecznej. Organ powołał się przy tym na zaświadczenie Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z dnia [...] stycznia 2002 r., które w jego ocenie potwierdza, że od roku 1993 to ojciec dzieci samotnie wychowywał małoletnie dzieci: M., M., T. i M. Zdaniem organu nastąpiło zatem długotrwałe zaprzestanie wychowywania dzieci przez Skarżącą w związku z długotrwałym pobytem w domu pomocy społecznej.