Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący - asesor WSA - Piotr Kraczowski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi A.K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2006 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji jej poprzedzającej z [...] czerwca 2006 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku.
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją nr [...] z [...] września 2006 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) dalej: k.p.a., po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoją decyzję z [...] czerwca 2006 r., odmawiającą A.K. przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.
W uzasadnieniu podał, iż przyznanie świadczenia w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) dalej: ustawą o emeryturach i rentach z FUS, jest możliwe tylko w przypadku łącznego spełnienia przez wnioskodawcę zawartych w tym przepisie przesłanek.
Ponadto, Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wyjaśnił, że ostatnio udowodniony przez wnioskodawczynię okres przypada na [...] marca 1989 r., ze sprawy nie wynika, aby po tej dacie nie mogła kontynuować zatrudnienia na skutek szczególnych okoliczności, a wówczas nie była wobec wnioskodawczyni orzeczona całkowita niezdolność do pracy z powodu choroby. Niezdolność do pracy orzeczeniem lekarskim orzecznika ZUS została stwierdzona dopiero [...] listopada 2004 r., którym stwierdzono trwałą, całkowitą niezdolność do pracy istniejącą od kwietnia 2002 r. Zatem fakt całkowitej niezdolności do pracy nastąpił dopiero po upływie 13 lat, 1 miesiąca i 29 dni od ostatnio udowodnionego okresu składkowego, dlatego też organ uznał, iż wnioskodawczyni nie nabyła uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy wskutek szczególnych okoliczności spowodowanych stanem zdrowia.
Prezes ZUS dodał, że na przestrzeni 62 lat życia w chwili powstania całkowitej niezdolności do pracy, wnioskodawczyni ma udowodniony łączny okres składkowy i nieskładkowy, uwzględniony w wysokości 1/3 okresów składkowych, wynoszący tylko 4 lata, 9 miesięcy i 4 dni i jest nieadekwatny do wieku wnioskodawczyni, zwłaszcza jeśli się weźmie pod uwagę fakt, iż okres aktywności zawodowej wynosi 44 lata tj. od momentu osiągnięcia pełnoletniości do chwili powstania całkowitej niezdolności do pracy.
Prezes ZUS uznał także, że wykazany dochód na członka rodziny ([...] zł.) zamieszkujących z wnioskodawczynią (emeryturą męża w wysokości [...] zł. oraz. syna [...] zł.) przewyższa wysokość najniższego świadczenia przewidzianego w ustawie o emeryturach i rentach Z FUS i nie pozwala na uznanie, że wnioskodawczyni pozbawiona jest niezbędnych środków utrzymania. Wskazał przy tym, że przepis art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, uzależnia przyznanie świadczenia w drodze wyjątku od wykazania braku niezbędnych, a nie niewystarczających środków utrzymania. Nie są to natomiast środki pozwalające na zaspokojenie wszystkich potrzeb życiowych.
W skardze na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie A.K. wniosła o: uchylenie zaskarżonej decyzji i rozpatrzenie przez sąd sprawy i przyznanie renty inwalidzkiej z powodu całkowitej niezdolności do pracy, inwalidztwa i niezdolności do samodzielnej egzystencji bez pomocy drugiej osoby przy braku jakichkolwiek własnych źródeł dochodu i utrzymania. W szerokim uzasadnieniu, podniosła, iż Prezes ZUS powołuje się na ustawę o emeryturach i rentach z FUS z 17 grudnia 1998 r., która w stosunku do niej nie powinna być stosowana, ponieważ jej wysługa dotyczy lat" przed jej uchwaleniem, a ponadto do wejścia w życie tej ustawy pracodawcy nie mieli obowiązku archiwizacji dokumentów pracowniczych. Zakwestionowała stwierdzenia zawarte w zaskarżonej decyzji dotyczące uznania przez Prezesa ZUS, że dochód członków rodziny skarżącej jest wystarczający, wyjaśniając, że Prezes ZUS nie wziął pod uwagę wydatków związanych z chorobą jej i męża, a także tego, że syn prowadzi własne odrębne gospodarstwo. Podniosła, iż inwalidą została wskutek niezawinionego wypadku, a Prezes ZUS nie zajął się z urzędu przyznaniem jej renty powypadkowej na podstawie ąrt. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, póz. 1673 ze zm.) do czego - zdaniem skarżącej -został zobowiązany postanowieniem Sądu Okręgowego w W. z [...] grudnia 2005 r. Zakwestionowała także dokonany przez Prezesa ZUS sposób obliczeń "okresu wysługi".