Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Werpachowska, Sędziowie WSA Ewa Pisula - Dąbrowska (spr.), Janusz Walawski, Protokolant specjalista Aleksandra Weiher, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2016 r. sprawy ze skargi D. P. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz skarżącego D. P. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania;
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 14 października 2015 r., sygn. akt I OSK 1980/14, w pkt 1 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1788/13, i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania temu Sądowi. W pkt 2 wyroku orzekł o kosztach postępowania.
W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż istotą sporu w przedmiotowej sprawie była kwestia zasadności nieudostępnienia informacji publicznej w postaci dokumentu umowy koncesyjnej z dnia [...] września 1997 r. zawartej przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej ze spółką S. S. A. z siedzibą w [...] wraz z załącznikami oraz aneksami, z uwagi na ochronę tajemnicę przedsiębiorcy.
Wskazał też, że Sąd I instancji zaakceptował ustalenia faktyczne poczynione przez organy (Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarski), iż przedmiotowa umowa stanowi informację publiczną, ale nie może być udostępniona, ponieważ zawiera informacje, które podlegają ochronie, jako tajemnica przedsiębiorcy.
Naczelny Sąd Administracyjny zgodził się z Sądem I instancji, że przedsiębiorca podjął działania, celem zachowania poufności przedmiotowej umowy. Za nieprawidłowe zaś uznał, że organ odstąpił od własnej oceny konkretnych zapisów umowy, iż w przedmiotowej umowie występują informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa, mające na celu wartość gospodarczą.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego organ tym samym naruszył art. 7, art. 77 § 1, art. 107 k.p.a., bowiem naruszył reguły postępowania wyjaśniającego.
Naczelny Sąd Administracyjny wskazał ponadto, że w kontekście art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej w związku z art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, samo powołanie się na tajemnicę przedsiębiorstwa, bez wykazania jej istnienia, nie uzasadniało wydania decyzji odmawiającej udzielenia informacji. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził również, że w zakres tajemnicy przedsiębiorstwa nie mogły wejść informacje dotyczące gospodarowania publicznymi środkami finansowymi w ramach umowy koncesyjnej stosownie do art. 35 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885 ze zm.).
Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił też, że zarzut naruszenia przez Sąd I instancji prawa materialnego, tj. art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej w związku z art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji jest o tyle zasadny, że brak prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie nie pozwalał na prawidłowe zastosowanie wskazanych przepisów prawa materialnego. Podkreślił, że ciężar wykazania przesłanek obligujących do wydania decyzji odmownej spoczywał na organie.